Алегу больш не наліваць! Апавяданне.

Ігар зайшоў у пакой свайго старэйшага брата Алега, які штосьці дзелавіта набіраў на камп'ютары.
– Алежак, дзе мой перфік? – запытаўся Ігар.
– Хвілінку, браток, зараз дапішу і пагамонім, – прамармытаў Алег, – а пакуль мяне не чапаць і не кантаваць.
– Во які дзелавар! – усміхнуўся брат
– Па-ча-кай! – крыху раздражнена адказаў Алег.
Ігару быў вельмі патрэбны перфаратар, і ён сеў на канапу па-ча-каць. Праз пару хвілін брат скончыў працу і разгарнуся да яго на камп'ютарным стуле:
– Ну што?
– Дзе мой перфік?
Алег задумаўся і адказаў:
– Здаецца, я яго пакінуў у гаражы. Так, у гаражы.
– Нічога, калі яго свіснуць адтуль?!
– Браце, прабач, іду за перфам. Адна нага тут, другая...
– ...У магіле, калі не прынясеш інструмент.
Алег выйшаў, а Ігар падышоў да камп'ютара. На экране была старонка сайта папулярнай псіхалогіі, мадэратарам якога быў Алег. Хвіліну таму Алег ад імя рэдакцыі сайта напісаў новае паведамленне: «Учора пабачыла свет другая кніга выбітнога беларускага псіхолага Алега Вясёлкіна "Будзь!". Прэзентацыя выдання адбудзецца...»
Ігар адышоў да акна і паглядзеў як яго брат таропка падышоў да гаража. Яшчэ год таму Алег са сваім дыпломам псіхолага напрасіўся працаваць да малодшага брата на рамонт кватэр і адначасова вечарамі пісаў свае опусы. Пасля таго як выдаў першую кнігу, вырашыў, што фізічная праца больш яму не падыходзіць. Кінуў Ігара аднаго круціцца на аб'екце ў самы разгар працы. Цяпер сядзіць за камп'ютарам і ездзіць на сімпозіумы ды сустрэчы. З аднаго боку Ігар быў рад, што брат раскруціў справу, якую любіў усё жыццё. З другога, штосьці змянілася ў Алега не ў той бок, а што – Ігар не мог зразумець.
Алег выйшаў з перфаратарам з гаража.
– Добра, што не ўкралі, – падумаў Ігар. А потым чамусьці праляцела думка:
– Алегу больш не наліваць!

Поўны дапрацаваны цыкл апавяданняў "Гэта Беларусь, хлопча!" (PDF) Магчымы разыходжанні з тэкстам апавядання ў блогу.