Дрэннае валоданне замежнымі мовамі прыводзіць да таго, што песням з незразумелым тэкстам даюць смешныя мянушкі. Разбярэм тры прыклады.
1. "Шызгара" (Shocking Blue, Venus)
Фраза she's got it ("у яе гэта ёсць") з песні многімі жыхарамі былога СССР успрымалася як "шызгара", магчыма людзі лічылі, што гэта нейкае імя. У выніку фраза-рэфрэн стала для іх назвай ці мянушкай песні. Сама ж песня пра багіну Венеру ці пра жанчыну, якую параўноўваюць з такой багіняй і якая можа прабудзіць полымя (кахання) у таго, да каго звяртаюцца ў гэтай песні.
2. "Жору съели журавли" (Dernière danse, Indila)
Першы радок прыпева Je remue le ciel, le jour, la nuit ("Я перакуліваю неба, дзень, ноч") успрымалася некаторымі рускамоўнымі слухачамі падобнай на "Жору съели журавли". Так яе цяпер і называюць у рунэце тыя, хто дрэнна ведае французскую мову і культуру. Насамрэч песня называецца "Апошні танец" і перадае пэўнае філасофскае апісанне дзявочага смутку і адзіноцтва ў валікім горадзе.
3. "Цугеба" або "Together"
З апошнім прыкладам у мяне звязаны даволі смешны выпадак. Калі мой старэйшы сын быў яшчэ маленькім і захапляўся відэаролкамі пра гонкі, ён спытаў мяне што значыць слова "цугеба" ў перакладзе з англійскай. Я заверыў яго, што такога слова ў англійскай мове няма, а сын паказаў мне ролік:
Па прычыне паўтарэння слова together ("разам") песня, назву якой мне даведацца не атрымалася, стала вядома пад такой альтэрнатыўнай назвай некаторым карыстальнікам рунэта і, магчыма, байнэта. Сама песня, наколькі я мог зразумець, пра каханне і перспектыву закаханым застацца разам назаўжды.
Когда 16 февраля 2013 года я запостил тут одну свою научную заметку, я еще не вполне представлял как дальше буду использовать этот ресурс. Первый год я писал и публиковал много, потом стал сбавлять темп и совершенствовать качество публикуемого материала и, в конце концов, вышел на нынешний темп по 1-2 поста в месяц. Популярность блога не велика, но и нельзя сказать, что никому он не нужен. Пять лет назад счетчик истории просмотров этого сайта перешел отметку в 50 тыс., три года назад счетчик накрутил уже 100 тыс. просмотров, а в начале этого года пройден рубеж в 145 тыс., что значит: 150 тысяч не за горами.
Оглядываясь назад...
Раз есть возможность оглянуться на проделанную за 10 лет работу, то хочется сказать, что сейчас я бы по-другому, не так резко, писал бы на тему под тегом 1863 (или вообще бы не писал) так как мне противно видеть как из героя (что необъективно) К. Калиновского делают антигероя (что тоже необъективно), может быть не затрагивал бы вопросы бизнеса БПЦ, так как желание что-то кому-то доказать в таких вопросах сейчас мне кажется нелепым.
Еще одна область, в которой мои взгляды стали немного иными, это медицина. Примерно в то время когда я начинал вести блог, у меня родились дети, и появились вопросы их лечения и вакцинации. Мы с женой сравнивали разные методы традиционной и нетрадиционной медицины и "за" и "против" прививок. На фоне этого появились вот этот и вот этот посты. С тех пор мое отношение к гомеопатии изменилось с дружественного нейтралитета в сторону скепсиса, а к вакцинации детей с настороженного в сторону положительного. В последнем случае я многое переосмыслил в пандемию ковида.
Были грубые ошибки. Например, в этой статье я сделал вывод, что Петиция оливковой ветви (1775) и Декларация независимости США (1776) были приняты с разбежкой в один день, хотя между ними разница в один год (минус один день). Я исправил эту ошибку в книге, но обидно, что не нашлось никого, кто бы исправил этот ляп в сторонних ресурсах, на которых перепечатывалась статья из блога. Хотя эти перепечатки спустя 10 лет возможно живы только в кэше Гугла :).
Еще одна ошибка связана с составлением карты немецкого военного кладбища в Минске на территории лесопарка между кварталами Маяк Минска и Магистр. Правда, я смог ее быстро исправить, но на ошибочный материал успели сослаться в одном ресурсе.
Интересно еще вот что. Когда я начинал вести блог, я был моложе и энергичнее и ожидал многого от жизни. Также это было время бОльших возможностей в сравнении с началом 2020-х. Сейчас я гораздо скромней в своих ожиданиях и осознаю, что возможности выражать свои мысли для меня значительно сузились. И все же я не собираюсь закрыть блог или жалеть, что занялся им десять лет назад.
Пасля аглядаў на 2000-я і дзясятыя гады, звяртаю ўвагу на яшчэ адну цікавую эпоху: 1991-2000. За гэты час Беларусь набыла незалежнасць, а таксама ў ёй з'явілася шмат таго, што сёння лічыцца неад'емнай часткай жыцця.
Маштабнае
У 1991 г. Беларусь увайшла як частка СССР і набыла незалежнасць, якую здолела захаваць па цяперашні час. У гэты ж час нацыянальная сімволіка (бел-чырвона-белы сцяг і герб "Пагоня") стала дзяржаўнай, беларуская мова была адзінай дзяржаўнай, што спарадзіла першую хвалю мяккай беларусізацыі на працягу амаль усіх 90-х і пачалі функцыянаваць свае інстытуты дзяржаўнасці. Насуперак міфам аб панаванні беларускіх нацыяналістаў ў Вярхоўным савеце, большасць дэпутатаў першага нацыянальнага парламента складалі людзі з савецкімі поглядамі, якія дзейнічалі адпаведна духу часу.
У 1992 г. з'явіліся першыя беларускія рублі з выявай зайца. Хутка зайку з'ела гіперінфляцыя, але мянушка "зайчыкі" захавалася за беларускімі грошамі яшчэ і ў дзясятых.
У гэтым жа годзе пачаў прайшоў першы фестываль "Славянскі базар" у Віцебску, які прайшоў шлях з 80-х ад "Фестывалю польскай песні" да штогадовага афіцыйнага мерапрыемства пад патранажам дзяржавы. З гэтым фестывалем узгадваецца рэклама па ТБ у 1993 г.: "Сёлета такога і такога ліпеня другі раз у старажытным Віцебску адбудзецца міжнародны фестываль "Славянскі базар".
1992 год таксама стаў годам свабоды веравызнання ў Рэспубліцы. Тады быў прыняты закон аб свабодзе веравызнання, пазней замацаваны ў Канстытуцыі. Гэта быў час кароткага перыяду роўнасці розных рэлігій і неўмяшальніцтва дзяржавы ў рэлігійнае жыццё. Практычна ўся сённяшняя рэлігійная разнастайнасць у Беларусі і наяўнасць у шматлікіх грамадзян уласнай Бібліі ў доме звязана з пачаткам 90-х. Вядома, што камусьці былі не да спадобы новыя рэлігійныя рухі кшталту "Белага братэрства", але гэта быў час, калі беларусы цікавіліся рэлігіяй, знаёміліся з рознымі плынямі, хрысціянскімі і нехрысціянскімі, былі сапраўды крыху талерантней, чым раней ці пазней. Было нармальнай з'явай арэнда памяшкання ў школе пад рэлігійныя сустрэчы ці выступленне пратэстацкага пастара перад вучнямі школы. З 2000-х уся гэта вольніца скончылася на карысць асаблівага палажэння Беларускай праваслаўнай царквы Маскоўскага патрыярхату і стварэння абмежаванняў для астатніх канфесій. Аднак да жорсткіх пераследванняў за рэлігійныя погляды, як цяпер у Расіі, справа не дайшла.
7 мая 1993 года ў Беларусь прыйшла сотавая сувязь тэхналогіі NMT-450 1-я станцыі былі на Залатой горцы, і ў мікрараёнах Захад, Зялёны Луг і Серабранка. Аператар "БелСел" не доўга дзейнічаў у Беларусі, але сотавая сувязь стандарта GSM дзейнічае і ў цяперашні час. Аператар Velcom (A1) таксама з'явіўся ў 90-х.
5 мая 1994 года Беларусь атрымала свой дамен ў інтэрнэце: BY. З гэтага часу з'явіўся байнэт.
1990-я сталі часам ядзернай дэмілітарызацыі Беларусі: у 1992-1996 Беларусь перадала Расіі ўсю ядзерную зброю практычна без якіх-небудзь умоў ці кампенсацый.
У 1994 была прынята канстытуцыя, якая дзейнічае і па цяперашні час і быў абраны першы прэзідэнт, які хутка пасадзейнічаў прыняццю законаў ператварыўшых краіну з прэзідэнцкай у суперпрэзідэнцкую, правеў змену нацыянальнай сімволікі і зрабіў рускую мову другой дзяржаўнай, што паступова спыніла хвалю беларусізацыі. З таго часу ёсць 2 версіі гімна, сцяга і Дня незалежнасці Рэспублікі: афіцыйны варыянт і неафіцыйны.
Змена дзяржаўнага герба на мінскім Доме Ўрада. Май 1995 г.
26.09.1995 "Белпрамбудбанк" правёў 1-ю аперацыю з плацежнай карткай. Цяпер такія карткі неад'емны аксэсуар амаль кожнага беларуса. (Пра карты і стары інтэрнэт я пісаў тут).
У першай палове 90-х таксама з'явілася шмат прыватных пачынанняў у сферы адукацыі, частка з якіх знікла праз некалькі год. З другога боку, у гэты ж час пачалося згортванне разнастайнасці ў выкладанні замежных моў. Раней англійская, нямецкая, французская, італьянская і іспанская выкладаліся ў самых розных школах, а з 90-х пайшла тэндэнцыя выкладаць амаль выключна англійскую, у выніку чаго ў краіне пачало не хапаць спецыялістаў з валоданнем французскай, нямецкай або іспанскай. Таксама сістэма адукацыі перажыла крызіс маштабнага недахопу школьных настаўнікаў, калі заняткі праводзілі студэнты старшых курсаў ці школьныя бібліятэкары.
У 90-я ўзышла і зайшла зорка першай хвалі беларусізацыі, калі ў 1990-1995 гг. беларуская мова была адзінай дзяржаўнай, што закранула сферы адукацыі і справаводства. У другой палове дзясяцігоддзя пайшло згортванне колькасці беларускамоўных школ, а раўнапраўе рускай і беларускай моў прывяло да паступовага выціскання арэалу выкарыстання беларускай мовы ў розных сферах жыцця. Да 2010-х нават бывалі сітуацыі, калі беларускамоўных беларусаў маглі разглядаць як палітычна недабранадзейных па прычыне размовы на беларускай у пабытовых сітуацыях. Ад сябе дадам: у 90-я я добра засвоіў беларускую мову ў рускамоўнай школе, а потым у ВНУ і таму потым калі праз гады я прыйшоў да высновы, што хачу ёй актыўней карыстацца, мне было няцяжка аднавіць навыкі і веды. Гэта было б цяжэй зрабіць, калі б у пачатку 90-х не было беларусізацыі.
Другая палова 90-х была частам гарачага процістаяння паміж міліцыяй і палітычнай апазіцыяй. 1996-1997 азначыўся шэрагам сутычак пад агульнай назвай "Мінская вясна". А 17 кастрычніка 1999 г у Мінску адбыўся "Марш свабоды", падчас разгону якога міліцыя мела справу з падрыхтаванымі удзельнікамі "Белага легіёну" і гэта быў бадай адзіны выпадак, калі мілцыя і пратэстоўцы біліся на роўных.
Фота збіцця міліцыянера 17.10.1999 на старонцы ўрадавай газеты.
1990-я сталі часам з'яўлення і знікнення шэрагу недзяржаўных СМІ (напр., газета "Свабода" і палітычных партый (напр., "Партыя аматараў піва"). Але як мінімум адзін СМІ з таго часу праіснаваў да 2021 і меў значны ўплыў на грамадска-палітычнае жыццё Беларусі: у 1999 г. з'явіўся партал TUT.BY, які ў 2021 г. быў ліквідаваны як экстрэмісцкі сайт. У 1996 г. кампартыя Беларусі раскалолася на 2 і з даволі ўплывовай палітычнай сілы пераўтварылася ў дзве невялікія партыі, адна з якіх стаіць на пазіцыях сацыял-дэмакратыі, а другая фармальна трымаецца ленінізма, але фактычна ідзе ў фарватары філасофіі "рускага свету" (правай ідэалогіі, супярэчнай марксізму). Падобным чынам ад правай партыі БНФ на працягу 90-х аддзяляліся партыі і рухі пакуль сама яна не раздзялілася на 2 і страціла свой уплыў на грамадства.
З прыемнага
У 1996 г. , яшчэ да фарміравання грамадства спажывання у Беларусь прыйшоў рэстаран "Макдональдс" і стаў пэўнай часткай мясцовай культуры. Для многіх беларусаў 30+, асабліва да тых, што выраслі ў правінцыі, паездкі/паходы ў "Макдак" сталі часткай успамінаў, як і камп'ютарныя гульні. Калі сетка рэстаранаў прайшла рэбрэндынг у канцы 2022 г., можна было сказаць, што скончылася эпоха.
У спорце Беларусь адзначылася нечаканай перамогай у футболе: 7 чэрвеня 1995 г адборачны матч "Еўра-1996" Нідэрланды-Беларусь скончыўся перамогай беларусаў 1:0. У наступным годзе на самім чэмпіянаце нідэрландцы ўзялі рэванш: 0:1, але гэта быў нейкі момант усведамлення нацыянальнай годнасці для жыхароў маладой постсавецкай рэспублікі. Потым хакей 2002 г. паўтарыў гэта адчуванне: мы не горш за ўсіх.
Скрыншот відэа матча з ТГ-канала Backtobelarus.
У 1999 г. мінскі Парк Чалюскінцаў праславіў у сваёй песне "Халі-галі" Ілля Міцько з групы "Лепрыконсы". "Халі-галі", "Паратрупер" (таксама вядомы як "парашут" і "пара трупаў") і "Супер 8" - гэта назвы атракцыёнаў, якія дзейнічалі ў той час. Песня лілася ледзь не з кожнага праса ў той час, таму сціплы мінскі парк нечакана стаў вядомым за межамі Беларусі.
Кліп 1999 г. на песню "Халі-галі".
У 1999 г. скончылася будаўніцтва аўтавакзала "Маскоўскі", які доўгі час лічыўся архітэктурнай славутасцю, пакуль яго ў 2014 г. не разбілі на шчасце.
Так выглядаў "Маскоўскі" пакуль быў цэлы. Крыніца фота.
Нарэшце...
Нарэшце, у гэты час пайшла тэндэнцыя скарачэння насельніцтва краіны, якая ідзе з года ў год, і традыцыя праводзіць перапіс раз у 10 год. Таксама гэты час паскорыў урбанізацыю краіны і знікненне вёсак.
Галоўная дзяржаўная газета краіны надрукавала кароткую заўвагу пра першы перапіс незалежнай Беларусі (1999)
***
Цяжка сказаць ці можна лічыць 90-я выключна ліхімі. Кожная эпоха мае штосьці асаблівае, што добра для кагосьці аднаго і блага для кагосьці іншага. Для мяне гэта быў і час значнай беднасці, і перыяд юнацтва, калі я скончыў школу, паступіў у вну, упершыню бачыў сонечнае зацьменне і, нарэшце, закахаўся ў дзяўчыну, з якой праз некалькі год звязаў сваё жыццё.
Этот год был сложен в разных отношениях. Как гласит одно высказывание, "вы услышите о войнах вблизи и о войнах вдали". Это можно сказать о Беларуси. Хотя уже десятки лет на территории страны не идут никакие боевые действия, именно в 2022 г. в ряде стран "ближнего зарубежья" полыхнуло. Сначала восстание в Казахстане, потом война на Донбассе переросла в масштабное противостояние России и Украины, причем Беларусь это затронуло во многих отношениях. Еще были кровавые конфликты между Кыргызстаном и Таджикистаном и Арменией и Азербайджаном.
Одним из последствий российско-украинского конфликта стали новые ограничения в экономике Беларуси, которые выразились не только в росте цен и падении реальных зарплат, но и в значительных перебоях с поставками товаров из-за рубежа. Это ударило, например по наличию белой бумаги и упаковок "Тетра пак".
Реклама писчей бумаги, резко подорожавшей и пропавшей из продажи весной 2022 г.
На упаковках сока стали экономить краску и полки магазинов "побелели"
В октябре временно пропали из продажи яйца в некоторых местах.
В конце года из-за трудностей в поставках необходимых ресурсов в Беларуси закрылась сеть ресторанов "МакДональдс", проработавшая эпохальные 26 лет. Сами рестораны работают, но уже как местная организация с изменившимся ассортиментом. Из страны ушел и ряд международных компаний, как правило, из-за украинских событий.
"Макдональдс" возле метро "Площадь Якуба Коласа" до и после
Закрылась сеть магазинов "Провиантъ". Позднее в этом здании на ул. Славинского в Минске открылся магазин сети "Соседи".
Закрывались и некоторые медцентры, а также частные школы по результатам государственных проверок. Одну из этих школ я успел сфотографировать незадолго до приостановки ее работы. Часть этих организаций смогли возобновить работу спустя время. Идет проверка и работы государственных учреждений здравоохранения.
Медцентр "Лодэ" приостанавливал свою работу в связи с проверками, что затруднило жизнь минчанам. Например, моей жене требовалась медицинская помощь, получить которую в бесплатных государственных медучреждениях было возможно, но через многодневные очереди и большую настойчивость. В "Лодэ" это был вопрос одного часа и приемлемой для нашего семейного бюджета цены. Кстати, из-за большого оттока медицинских кадров за рубеж в принципе получить помощь узкого специалиста стало проблемой. Не раз со старшим сыном в этом году приходилось ездить по поликлиникам и больницам просто потому, что определенных врачей-специалистов в нашей поликлинике нет.
27 февраля прошел референдум по изменениям в Конституцию РБ. Пока по факту мало что изменилось, но в перспективе это может означать новые органы управления и новый баланс полномочий каждого из них. Также Беларусь отказалась от нейтрального и безъядерного статуса по новой версии Основного закона.
Продолжаются аресты участников протестов 2020-21 гг. и суды над ними. Количество людей, признанных правозащитными организациями политзаключенными, приближается к 15000, но число тех, кто получил условные и реальные сроки заключения или штрафы за протесты, высказывания в соцсетях, нападения на объекты инфраструктуры гораздо больше. Один из них, Алесь Беляцкий, стал вторым гражданином Беларуси, получившим Нобелевскую премию.
С осени 2021 года на фоне ухудшения отношений Беларуси с Польшей и Литвой идет тенденция закрытия польских школ и культурных центров, есть сообщения об осквернении польских захоронений в западной части Беларуси, а также попытки запретить транслитерацию названий латинским алфавитом и переименовать топонимы, названные в честь Кастуся Калиновского и других деятелей несоветского прошлого Беларуси. В основном эти идеи продвигают некоторые активисты, близкие по взглядам к идеям русского мира и пишущие жалобы и предложения чуть ли не в "Спортлото". При этом на своем открытом уроке 1 сентября президент страны выражал куда более умеренные взгляды на досоветское прошлое Беларуси и уважение к белорусскому языку ("русскомирские" активисты открыто выражают презрение к "мове"). Всё же объективную оценку происходящему в этих вопросах сможет дать только время.
В ТГ-канале сторонницы "русского мира" опубликовано одобрение информации о возможном уничтожении польского захоронения под Гродно.
В госучреждениях и в системе образования введен полуофициальный запрет на пропаганду западных ценностей. Мало конкретики, но среди прочего речь идет о запрете на использование образов из зарубежных мультфильмов вроде Супермена на маскарадах, запрет на празднование Хелоуина или исполнение рождественской песни Jingle Bells. Повторюсь, что это не значит, что люди не могут делать все это в кругу друзей, официальные ограничения касаются системы образования и госучреждений. В то же время инициатива идет от нескольких пророссийских активистов, которые пытаются добиться полного запрета пропаганды западных ценностей, как они это понимают:
Из ТГ-канала "Белоруска топит"
Также в стране чаще закрашивали муралы в этом году, причем не обязательно политические. Мимо одного из них, "Імгненнасць" на ул. Бобруйской на стене под мостом в сторону слияния пр. Независимости и ул. Московской мне довелось проходить и что-то побудило меня его сфотографировать.
Вскоре его закрасили. Полное фото мурала есть в Интернете.
Наконец в этом году произошло 2 происшествия, которые по счастливой случайности не привели к жертвам. В начале года ночью рухнул мост через Немигу, никто не пострадал и в феврале его восстановили. А осенью в "Дана Молл" неконтролируемая встреча блогера Миланы Хаметовой с поклонниками из Минска чуть было не привела к давке, но обошлась несколькими пострадавшими.
А в мире произошли как минимум 3 смерти людей, с которыми можно связать фразу "ушла эпоха": британская королева Элизавета 2, первый и последний президент СССР Михаил Горбачев и легенда бразильского футбола Пеле.
Из позитивного
В разных городах появилось много табличек шрифтом Брайля на социальных объектах, таких как аптеки, полклиники (например, новая поликлиника на Долгобродской), БТИ в Могилеве и администрации столичных районов. Это очень помогает создать безбарьерную среду для людей с нарушениями зрения.
В Минске появились такие автоматы с водой на разлив. Только в отличие от советских автоматов с газировкой (такие тоже кое-где встречаются) здесь нужно приносить свою тару.
На "Маяке Минска" увидел вот такой калоприемник для собачьих "радостей". Как по мне лучше жить рядом с таким аппаратом, чем наступать на результаты деятельности собак.
И такие типовые скамейки и урны поставили в разных дворах Минска. Хотя где-то из-за этого будет меньше индивидуальности дворовых лавок, но новые лавки во многих местах заменяют прогнившие старые, а новые металлические урны легче обслуживать, чем старые каменные.
Летом в самую жару во многих современных минских автобусах и троллейбусах включали кондиционеры, и это было очень кстати!
Станция метро "Восток" в феврале снова посветлела как в годы своего основания в конце 80-х.
А наш школьный стадион перестраивают на современный лад.
Из личного
Хотя мои возможности изучать историю в Год исторической памяти довольно ограниченны, удалось пополнить свою коллекцию путешествий, как по городу, так и по стране и написать мемуарный пост про свою работу в ИПД, который неожиданно для меня набрал около полсотни просмотров.
В начале года ушла из жизни моя мама, Людмила Дмитриевна Берестовская, урожденная Пиянзина. Постараюсь в следующем году, завершая работу с архивом деда, написать и о ней.
Из планов
Если буду жив и в состоянии дальше вести блог, то планирую продолжить описание эпох: на очереди 90-е и 80-е. Также хочу закончить работу по описанию старинных кладбищ вокруг Минска, которой в этом году не смог уделить внимание.
Працягваю тэму кароткіх вандровак па Беларусі. У папярэднім паведамленні было пра Дукору, Бараўляны, Докшыцы і Глыбокае. Зараз будзе яшчэ пра некалькі гарадоў і пасёлкаў.
Жодзіна
Мне не раз даводзілася бываць у гэтым горадзе, але ўсе разы гэта было звязана з наведваннем мерапрыемстваў у палацы культуры ніжэй на фота, зробленым летам 2022 г. Увогуле, гэта звычайны сучасны невялікі райцэнтр з мураламі на будынках, мноствам машын на дарогах і ў дварах, філіяламі гандлёвых сетак кшталту "Суседзяў". Мабыць, галоўнае, што кінулася ў вочы,
Палац культуры БелАЗа ля Парка культуры і адпачынку. На знешняй каланадзе нешта рамантуюць. Справа ля дрэў ёсць станцыя зарадкі элекрамабіляў, а ззаду бачна асвятляльная мачта стадыёна "Тарпеда".
Уезд у горад...
Перад намі дарога на рамонце: верхні слой асфальта зняты, новы не пакладзены. Аднак не памятаю ці быў гэта праспект Леніна, ці мы згарнулі на адну з суседніх вуліц.
Крэатыўны БелАЗаўскі помнік.
Мурал у тэму сацыяльнай рэкламы, здаецца, на трансфарматарнай падстанцыі
Крэатыўныя плоты ўздоўж раздзялаяльных палос на вуліцах. Ёсць яшчэ алея крэатыўных лавак на пр. Леніна :)
Вось так выглядае Парк культуры і адпачынку летам 2022 г.
А гэта ўжо дарога ўдоўж чыгункі за Паркам паралельна вуліцы Лебядзеўскага недалёк ад станцыі Жодзіна-Паўднёвае. Сваеасаблівая рамантыка для тых, хто любіць гарадскія "занядбанкі", альбо для аматараў пагуляць у ганарлівым адзіноцтве. Але ёсць верагоднасць сустрэць грамадзян, якія могуць вас пакрыўдзіць.
На станцыі "Жодзіна-Паўднёвае" ёсць буфет, дзе таксама можна знайсці жодзінскі крэатыў. Прадавачка разспавяла мне гісторыю гэтай карціны, але я яе забыў за 5 месяцаў :(.
Зразумела, не толькі Адэса "вельмі вяліка", але і Жодзіна не зводзіцца толькі да той паўднёва-заходняй часткі, дзе я пабываў. Калі атрымаецца пабываць там яшчэ, то буду рад дадаць новыя фотаўражанні.
Салігорск і ваколіцы
Салігорск можна аднесці да тых гарадоў Беларусі, якія ідуць у ногу з часам. І адносна малады, і кампактны, амаль без прыватнага сектара, і неблагая інфраструктура, а доўгі час былі яшчэ і вялікія грошы ад "Белкалія".
Часткова заасфальтаваная дарога на вёскі Чырвоная даліна і Зялёны Курган пад Салігорскам
Сельскія краявіды ў напрамку ад Салігорска на Слуцк.
А гэта імправізацыя на патрыятычныя тэмы знаходзіцца ўжо бліжэй да Даліны Жабракоў -- катэджнага пасёлка, пабудаванага салігорскімі шахцёрамі ў часы, калі яны добра зараблялі.
Вось так выглядае тыпавая дошка аб'яў і звычайная сметніца ў Салігорску.
А так выглядаюць знутры мясцовыя аўтобусы. Кампосцеры захаваліся з 2000-х і пачатку 2010-х...
... а ў многіх аўтобусах працуюць кандуктары. Яшчэ пару адрозненняў ад мінскіх аўтобусаў: тут трэба плаціць за праезд непаўналетніх (у Мінску ім бясплатна), праўда, ў адным аўтобусе вадзіцель узяў з мяне грошы толькі за мяне, а сыноў маіх вёз бясплатна, і да аплаты праезду праз валідатары і смартфоны пакуль Салігорск не дацягнуў, хаця, мяркую, што мог бы.
Вось такая інсталяцыя ёсць каля мясцовага аддзялення міліцыі...
... а побач з самім аддзяленнем з канца 2010-х стаіць выстава міліцэйскіх машын і тэхнікі МУС. Дарэчы на Набярэжнай вуліцы ёсць аналагічны музей армейскай тэхнікі, але ўжо поўнасцю пад адкрытым небам.
Мне здаецца, што гэту канструкцыю для азялянення на Набярэжнай вул. маглі называць "Санта-Барбарай" па прычыне аналогіі з застаўкай вядомага аднайменнага серыяла. Аднак звестак на гэты конт не маю.
Паркоўка для інвалідаў каля магазіна "Грын" на скрыжаванні вуліц Казлова і Заслонава. На першы погляд можа здавацца зараднай станцыяй электрамабіляў, але гэта абазначэнне паркоўкі, а зарадка электракараў ёсць на Чыгуначнай 21.
Такая падказка для пешаходаў на пераходзе праз, здаецца, вуліцу Леніна. Фарбы аднавіць "зебру" на небяспечным пераходзе пакуль не знайшлося, але напамін напісалі.
Сосны насупраць новага квартала на Маладзёжнай вуліцы.
За кадрамі засталіся такія адметнасці як гарадскія пляжы, Парк 4-х стыхій, Сквер кахання, сям'і і вернасці, гіганцкія стулля ля вул. Заслонава, крэатыўны помнік "Я люблю Салігорск", шматлікія муралы. З адметнасцяў, якія кідаюцца ў вочы, але якія я не фатаграфаваў вылучу яшчэ 3. 1. На маршрутцы якая ідзе да кінатэатра "Зорка Вянера", назва кінатэатра напісана як "Зорька Венера" на рускай, што пасуе да каровы, але не да кінатэатра. 2. Горад не завешаны дзяржаўнымі сцягамі як многія іншыя гарады Рэспублікі, але шмат на якіх ліхтарах ёсць вымпелы ў колер дзяржаўнага сцяга. 3. У мясцовым пажарным дэпо ў 2010-х арэндавала памяшканне фірма "Адзіс", а гэта слова ў перакладах Новага запавету з грэчаскай звычайна перадаюць як "пекла".
Крыху Магілёва
Гэта пакуль адзіны абласны цэнтр, які я пабачыў з камерай у руках. Я быў яшчэ ў Гродне і Гомелі на пару гадзін. У Магілёве я бываў яшчэ ў 2003, калі давялося нават пажыць там 3 дні. Усе абласныя цэнтры тады рабілі ўражанне падабенства на Мінск, мабыць наяўнасцю тралейбусаў і тыпавой савецкай архітэктурай. У 2022 г. я ўжо спрабаваў зазначыць асаблівасці той частцы Магілёва, дзе давялося пабываць.
Пры ўездзе з Мінска нас сустракае трыумфальная арка...
... новыя кварталы і сацыяльная рэклама.
На даляглядзе -- гасцініца "Магілёў".
Бюро тэхнічнай інвентарызацыі на вуліцы Язерскай, 4 -- добры прыклад прыстасаванасці да асоб з абмежаванымі магчымасцямі: і інваліды-калясачнікі могуць заехаць у памяшканне, і людзі з парушэннем зроку могуць арыентавацца па шрыфце Брайля.
Гэты будынак, здаецца, на праспекце Міру кінуўся мне ў вочы трыма непрыгожымі балконамі на фоне нядрэннай архітэктурнай формы будынку.
Падземныя пешаходныя пераходы праз вуліцы з вялікім транспартным рухам зараз ёсць і ў абласных цэнтрах, і ў пэўных райцэнтрах. Гэта добра, толькі іх трэба больш.
Яшчэ можна заўважыць, што Магілёў выглядае больш сучасным горадам на ўскраінах, як тут на Мінскай шашы, чым у цэнтры і гэта асабліваць кожнага горада, які расце і мае перспектывы і магчымасці.
Бялынічы на Магілёўшчыне
Від на пасёлак з боку трасы мінскага напрамку.
Крэатыўныя ліхтары на вуліцы Савецкай побач з райвыканкамам.
А такі від адркрываецца з самога выканкама ззаду.
Памяркоўная колькасць машын у будні дзень у працоўны час на дарогах і нумарацыя дамоў без пазначэння вуліцы, а вуліц у Бялынічах шмат, бо пераважна гэта сядзібная забудова.
Мастацкі музей імя Бялініцкага-Бірулі
Адзіны пакуль гіпермаркет у Бялынічах са сталічным асартыментам у раёне аўтастанцыі.
Дзіцячы сад.
Медыяцэнтр "Зорка" спалучае сабой функцыі кінатэатра, бібліятэкі і капіравальнага цэнтра.
А мясцовае бюро тэхнічнай інвентарызацыі відавочна месціцца ў былым школьным будынку (тое ж самае і ў Мінску на вул. Папаніна, 7)
Мемарыяльная дошка сяржанту міліцыі Целешаву, які загінуў у 1973 г. пры выкананні службовых абавязкаў. Знаходзіцца на сцяне ля ўваходу ў мясцовае аддзяленне міліцыі.
А ў "Бялынічыэнерга" акрамя крэытыўных фігурак у двары яшчэ ёсць і крэатыўныя папяровыя вазы для асадак...
Па-за кадрам засталася як мінімум адна адметнасць: помнік растраляным у гады нямецкай акупацыі мясцовым жыхарам на моглках Бялыніч...
.jpg)
