Вуліцы Мінска, назвы якіх звязаны не з тым, што многія думаюць

 У Мінску ёсць некалькі маленькіх вуліц, паходжанне назвы якіх могуць камусьці здавацца не тым, што ёсць насамрэч. Спецыялісты па гісторыі Мінска ведаюць пра што я пішу, але мой блог чытаюць не толькі спецы. А спецыялістам могуць быць цікавымі свежыя фоткі гэтых вуліц.

Вуліца Караткевіча

Побач з "Мінск-Светам" знаходзіцца вуліца не звязаная з выбітным беларускім пісьменнікам.

Від на вуліцу з боку скрыжавання з Аэрадромнай і Чкалава.

На доме 2 мемарыяльная таблічка, дзе прама гаворыцца, што вуліца названа ў гонар мінскага падпольшчыка часоў Вялікай Айчыннай вайны Дзмітрыя Караткевіча.

Дом 4 з'яўляецца культурна-гістарычнай каштоўнасцю, бо адносіцца да комплексу будынкаў першага аэравакзала беларускай сталіцы (1920-1930 гг.)

Дом 8 таксама мясцовая славутасць: мемарыяльны знак на яго сцяне нагадвае, што тут у 1946-48 гг. жыў Васіль Сцяпанавіч Паўзуноў, заслужаны пілот СССР і герой сацыялістычнай працы, які кіраваў палётамі ў суседнім аэрапорце "Мінск-1".

Дом 8А вылучаецца незвычайнымі формамі афармлення фасада. Увогуле гэта элемент навізны на старой вуліцы.

Незвычайна і афармленне даху дома 7.  Справа на заднім плане можна ўбачыць дом 7А з крэатыўнай афарбоўкай фасада.

Дом 12 праходзіць рэканструкцыю фасада.

А ў доме 11 незвычайна аформлены вышак на даху і назіраецца разнастайнасць форм аконных праёмаў.

Дарэчы, каб адзначыць у мінскай тапаніміцы памяць пісьменніка Уладзіміра Караткевіча зусім неабавязкова пазбавіць памяці яго аднафамільца часоў ВАВ. Большасць гарадскіх вуліц, якія названы ў гонар пэўных людзей, называюць па прозвішчу адпаведнай асобы: вул. Мележа, Сыракомлі... Але ў Мінску ёсць вуліца Леаніда Бяды, якую ніколі афіцыйна не называюць проста "вуліца Бяды", відавочна, каб не было блытаніны: "якой яшчэ бяды?" Аналагічна можна было б мець вуліцы Дзмітрыя Караткевіча і Уладзіміра Караткевіча ў адным горадзе з канкрэтызацыяй пры дапамозе ўзгадвання не толькі прозвішча, але і імя адпаведнай выбітной асобы.

Лістапад 2024 г.

Вуліца 3 верасня

Нягледзячы на асацыяцыі з днём Шуфуцінскага да песні пра 3 верасня назва вуліцы не мае дачынення. Вуліца названа ў гонара дня перамогі ў Другой сусветнай вайне.

Пачатак вуліцы. Від на скрыжаванне з 1-м Загарадным завулкам.

Дамы 1 і 3.

Адразу пасля скрыжавання з Пінскай вуліцай на цотным баку пачынаецца сядзібная забудова, якую многія асацыююць з гэтай вуліцай...

... але насупраць гэтай забудовы стаіць шматпавярховы дом дзелавога прызначэння.

Дом 14 у гульне святла і ценю. Дарэчы яго фасад мае некалькі цікавых элементаў аздаблення.

Суседні дом, які тэхнічна адносіцца да вул. Гусоўскага, таксама патрапіў у гульню святла і ценю.

Каля дома 14 можна ўбачыць калонку для вады, здаецца адзіную не нумараваную ў гэтым раёне.

За скрыжаваннем з вул. Гусоўскага пачынаецца толькі прыватны сектар па абодва бакі вуліцы.

Сядзібны Мінск і стыхійныя паркоўкі.

Здаецца, менавіта гэты сціплы дом выкарыстоўваюць ў інтэрнэт-мемах у пра вуліцу імя песні Шуфуцінскага.

Цікавы момант я заўважыў менавіта на вуліцы 3 верасня: мясцовы "аўтапарк" часта ўключае ў сябе электрамабілі. Увогуле, у апошнія гады сустрэць 2, а то і 3 электракары ў адным месцы ў Мінску - не дзіва, але ў раёнах сядзібных забудоў машына з электрарухавіком можа мець сваю перавагу: яе можна зараджаць у сваім гаражы. Не ведаю колькі плацяць за электрычнасць жыхары прыватных дамоў, але ёсць магчымасць, што такім чынам уласны электратранспапрт абыходзіцца значна танней за машыны з рухавіком унутранага згарання.

Таксама архітэктурнае афармленне дамоў, як і ў іншых прыватных сектарах, радуе вока сваёй разнастайнасцю.

На няцотным баку хтосьці упрыгожыў свае аканіцы кветкамі.

Дом 21, дзе фірма "Блэк рум" праводзіць квесты і мае сваю музейную экспазіцыю, здаецца, адзіны, дзе адрас пазначаны на рускай мове.

Апошні дом на цотным баку вуліцы выглядае даволі сціпла...

А насупраць сціплай хаткі вуліцу 3 верасня завяршае вось такі церамок.

Скрыжаванне вул. 3 верасня з 4-м Загарадным завулкам.

На гэтым скрыжаванні я ўпершыню ўбачыў нумараваную калонку для вады. Гэта - № 162. Спачатку я думаў, што гэта асаблівасць квартала вакол вуліцы 3 верасня, але  наступная мая паездка паказала, што нумаруюць і іншыя калонкі ў раёнах сядзібнай забудовы сталіцы.

Снежань 2024 г.

Партызанская вуліца

Некаторыя даследчыкі гісторыі Мінска звярнулі ўвагу на факт, што назва гэтай вуліцы звязана не з Вялікай Айчыннай вайной, а з тым, што ў постсавецкай гістарыяграфіі вядома як савецка-польская вайна  (1919-21 гг.). Паводле шэрагу дадзеных, вуліцу назвалі ў гонар партызан вёсак Козырава, Сеніца і Калядзічы, якія ваявалі супраць палякаў у канцы 1919 г. - пачатку 1920 г., былі выкрыты польскай дыфензівай і растраляны. Праўда, падчас Вялікай Айчыннай у раёне Партызанскай вуліцы дзейнічалі падпольшчыкі і недалёк ад гэтай вуліцы стаіць помнік выбітным падпольшчыкам братам Санько, а таксама знаходзяцца Козыраўскія могілкі, дзе яны пахаваны. Аднак вуліца прысвечана партызанам часоў стогадовай, а не васьмідзесяцігадовай даўніны.

Школа № 54 на скрыжаванні вул. Сонечнай і Партызанскай.

А па другі бок вуліцы - цотныя дамы сядзібнай забудовы Партызанскай вуліцы.

Каля дома 2 стаіць нумараваная калонка для вады. Праз поўгадзіны я ўбачыў як хлопец-падлетак з аднаго з суседніх дамоў набіраў ваду ў ведра і нёс дамоў.

У гэтым доме гаспадары тапілі печку і пах дыму ствараў уражанне, што з горада я патрапіў у вёску ці маленькі гарадок.

Прыватны сектар стаіць на фоне хамарачосаў "Мінск-Света", паміж гэтымі дзвюма рэаліямі майго горада ляжыць чыгунка і яшчэ пару вуліц.

Сучасныя шматпавярховыя дамы на няцотным баку вуліцы адносяцца да суседніх вуліц: Аўрораўскай і Балтыйскай.

Сядзібная забудова перарываецца невялікім паркам для выгула сабак. У разрыў забудовы трапляецца канструкцыя па-над чыгуначным палатном.

На першы погляд здаецца, што гаспадары ляпілі плот з таго, што было пад рукой, але квартал дажывае свае апошнія гады, і яго жыхары відавочна імкнуцца да мінімалізму.

З боку школы №54 наадварот уздоўж дарогі пасадзілі дрэвы, як унёсак у будучую прыгажосць вуліцы. Спадзяюся, што тут будзе шумець ліства :)

Праз скрыжаванне з Аўрораўскай

Каля скрыжавання з Балтыйскай вул. прыватны сектар выглядае закінутым.

Скрыжаванне з вуліцай Балтыйскай. І яшчэ адна пітная калонка.

Нягледзячы на вонкавую закінутасць прыватнага сектара паміж Аўрораўскай і Балтыйскай, там ёсць руплівыя гаспадары. Так хтосьці абараняе маладыя дрэвы ад грызуноў.

А гаспадары дома 22 пазначылі свой адрас на беларускай мове, надрукаваўшы яго на прынтары і і прымацаваўшы ў файле на дзвярах. Рэспект за мову і крэатыўны падыход!

Дамы 26-32 абнесены зялёнай сеткай. Відавочна хутка тут будуць хмарачосы "Мінск-Свету" і можа быць Партызанская вуліца знікне, як і іншыя вулачкі ля старога аэрапорта, праглынутыя новым кварталам.

Скрыжаванне з Барадзінскай вуліцай. У кадр патрапіў пункт збору другаснай сыравіны, куды час ад часу ідуць "паломнікі" са слядамі ўжывання алкаголю на твары.

Від на Партызанскую з боку скрыжавання з Барадзінскай. 

Камусьці можа быць не даспадобы 18 фотак малавядомай вуліцы ў дэпрэсіўнае снежаньскае надвор'е. Але яны могуць стацца апошнім напамінам пра вуліцу і квартал, якія могуць знікнуць у бліжэйшыя гады. Безумоўна, сонечны снежань на вуліцы 3 верасня можа сабраць больш падабаек, чым туманны і пахмурны канец года на Партызанскай. Але і ў такое надвор'е ёсць свая рамантыка сядзець у доме каля печкі, глядзець на надвор'е за акном і слухаць цягнікі на чыгунцы пад каву ці чай. Або ўяўляць сабе як гэта робяць гаспадары :)

Таксама апошнія 2 вуліцы паказалі які бясснежны стаў снежань за апошнія 20 год.

Снежань 2024 г.

Калі не пазначана інакш, усе фотаздымкі зроблены А. Берастоўскім