З кароткіх вандровак па Беларусі. Частка 4

 Працягваю раней паднятую тэму маіх кароткіх паездак па Беларусі (гл. таксама часткі 1, 2 і 3). У гэты раз гаворка пойдзе пра 2 маленькія гарады і адну вёску, якую некаторыя лічаць мікрараёнам беларускай сталіцы.

Мядзел

У пачатку жніўня я ездзіў з сям'ёй у Глыбоцкі раён на адпачынак у аграсядзібе. Перад тым як вярнуцца ў Мінск, мы вырашылі заехаць на новы пляж у Мядзел, што стала для мяне нагодай пафоткаць гэты гарадок там, дзе атрымалася.

Гасцініца "Мядзел" знаходзіцца недалёк ад гарадскога пляжа. Ззаду гэтай гасцініцы знаходзіцца раённы ЗАГС, што таксама характэрна для малых гарадоў: размяшчаць некалькі арганізацый у адным будынку.

Яшчэ адна адметнасць Набярэжнай вуліцы горада: Фізкультурна-аздараўленчы цэнтр, што не толькі добра для спорту ў 7-тысячным гарадку, але і яшчэ месца, дзе госці могуць прыпаркаваць машыну недалёк ад абноўленага пляжа.

Абноўлены пляж на беразе возера Мястра даволі добра падыходзіць да сямейнага адпачынку з дзецьмі. Вада чыстая, як і бераг, даволі доўга глыбіня невялікая і ёсць прыстасаванні для купання немаўлят і маленькіх дзяцей.

Тое, чаго не хапае беларускай сталіцы, зрабілі ў Мядзеле: душ для памыўкі пасля купання ў возеры. Ва ўсялякім разе можна адмыць ногі ад пяску...

... і  прыстасаванні з пітной вадой :)

У суседняй зялёнай зоне стаяць інсталяцыі з шахматнымі фігурамі

Яшчэ адна зручнасць: кабінкі для пераапранання зроблены асобна для мужчын і жанчын, што можа дапамачы пазбегнуць чэргаў і няёмкіх сітуацый.

Дзіцячая пляцоўка на пляжы ў форме карабля :)

Уздоўж пляжа стаяць такія крэатыўныя ліхтары, якія я сустракаў у некаторых іншых малых гарадах поўначы Беларусі.

Апошняя пляжная фотка: рамантычная бяседка на ўскраю пляжа, на фоне амаль надвячэрняга сонца.

Цяпер ужо больш урбаністыкі. Мне кінулася ў вочы, што ў Мядзеле хапае шматкватэрных дамоў з двускатнымі дахамі розных колераў: сіні ў раёне Набярэжнага завулка...

... бардовы дах у раёне Школьнай вуліцы...

... цёмна-зялёны ў раёне Заазёрнай вул.

Далей здымкі вуліц горада рабіў мой старэйшы сын Данііл, пакуль я кіраваў аўтамабілем у бок трасы на Мінск :)

Сядзібная забудова вул. Школьнай

Тамсама кампактныя сучасныя 5-павярховікі з добра арганізаванай паркоўкай у двары.

Рознакаляровыя балконы і раслінныя ўпрыгожванні на вул. Юбілейнай.

Пажаданне добрага шляху ад горада, заснаванага ў 1324 годзе :)

І прыкладна ў тым жа месцы, дзе Юбілейная вуліца становіцца трасай Р-28, мы ўбачылі інсталяцыю з дрэва, зробленую Юрасём Камандзірчыкам і пазней перафарбаваную, але кадр атрымаўся не вельмі ўдалы.

Так яна выглядала ў сваёй першай версіі з боку ўезда ў Мядзел.

За кадрам засталіся некаторыя мясцовыя славутасці, якія мы не мелі часу і магчымасці наведаць, напрыклад, мясцовы аўтавакзал, могілкі, раён райвыканкама... Таксама ў горадзе, як і ў многіх іншых гарадаў Заходняй Беларусі, ёсць вуліца 17 верасня, якой далі такую назву задоўга да тэндэнцый 2020-х гг. Яшчэ заўважыў, што падпітыя пешаходы могуць рухацца прама па праезнай частцы пры свабодным тратуары і не звяртаць увагі на машыны (мне прыйшлося такіх аб'ехаць у адным месцы). Але гэта можа быць як асаблівасць гарадоў з невялікай транспартнай загрузкай, так і проста неразумнымі паводзінамі двух п'яных індывідаў, якім ніхто ў горадзе не пераймае.

Ваўкавыск

У сярэдзіне верасня мы ездзілі ў Ваўкавыск у рамках наведвання кангрэса Сведкаў Іеговы, які не дазволілі правесці ў беларускай сталіцы. Тое, што мы ехалі цягніком і мелі сціслы графік, абмежавала нашыя магчымасці паглядзець горад, але некаторыя часткі горада я аглядзеў нядрэнна. Безумоўна, за кадрам засталіся вялікія пласты багатай гісторыі гэтага старажытнага горада.

Вакзал

Вакзал станцыі "Ваўкавыск-горад". У 41-тысячным горадзе гэта не адзіная чыгуначная станцыя.

Надпісы на вакзале прынцыпова аформлены на абедзвюх дзяржаўных мовах РБ, прыкладна як у цяперашнім Мінску.

У зале чакання вакзала ёсць тэлевізар, гульнявыя аўтаматы і буккросінг (пакуль пусты)

Касы і чыгуначны тэрмінал самаабслугоўвання злева ад уваходу ў будынак з боку чыгункі

Велапаркоўка на вакзале мае паветку. Увогуле такія паркоўкі яшчэ не сталі паўсядзённасцю ў маленькіх гарадах РБ, а тут яшчэ і з паветкай ад ападкаў Рэспект!

Від з пераходу над чыгункай

Надземны пераход над чыгункай паміж вуліцамі Жолудзева і 129-й арлоўскай дывізіі дае цікавы агляд часткі горада ў розныя бакі, чым  скарыстаўся, чакаючы цягнік на Мінск :)

Від на вакзал

Від на прыватны сектар вул. Жолудзева...

... і шматпаврховыя дамы вуліцы Мядзведзева на даляглядзе.

Від у бок скрыжавання вул. Жолудзева і Мядзведзева

Від на скрыжаванне вуліц 129-й арлоўскай дывізііі і Паўднёвай з маштабнай сядзібнай забудовай.

Раён скрыжавання вул. 129-й дывізіі і Новашасейнай вул. Тут бачна ўжо большая разнастанасць архітэктуры, асабліва вылучаецца ваданапорная вежа.

Вуліца Жолудзева (часткова)

У 1-ю чаргу мне кінуўся ў вочы гэты будынак справа на фота. Гэта дом 64 Ён сваім фасадам робіць уражанне дома, ад якога засталася адна сцяна. 

Але з боку тэрыторыі суседняй Залы Царства Сведкаў Іеговы, куды я і ехаў, бачна, што гэта сучасны дом з 2-скатным дахам, дзе толькі фасад застаўся старым. Тут працуе рамонт абутку.

Такі ж крыху нестандартны фасад мае "Белкніга" (д. 56)

Пераходы паміж дамамі цотнага боку вул. Жолудзева загароджаны брамамі. Практычна ўвесь гэты бок амаль да скрыжавання з вул. Мядзведзева выглядае як аднапавярховы прыватны жылы сектар, але фактычна з'яўляецца дзелавой тэрыторыяй горада. Цікава, што нейкае агародна-гаспадарчае жыццё тут таксама ёсць, бо падчас кангрэса, на якім я быў амаль увесь дзень, недзе побач спяваў певень.

Нягледзячы на від, гэты дом, здаецца таксама не жылы, а месцазнаходжанне нейкай арганізацыі. Або нейкі бізнес на базе ўласнага дому.

Аптэка № 5 (д.40) кінулася мне ў вочы сваёй увагай да людзей з парушэннем  зроку (надпісы Брайлем) і да людзей з парушэннем апорна-рухальнага апарату (званок для людзей на інвалідных калясках)

Бліжэй да пераходу ад Жолудзева ў бок вакзала "Ваўкавыск-горад" стаіць стэнд картай славутасцяў горада з надпісамі беларускай і Брайлем і кью-ар кадамі для дадатковай інфармацыі. Падобныя рэчы бачыў толькі ў сталіцы, і  то без надпісаў Брайлем. На карце пазначаны 13 славутасцяў горада з розных перыядаў яго гісторыі. Паколькі я фізічна не паспяваў там пабываць, то даю такую магчымасць маім чытачам зрабіць самастойна. Ад сябе дадам: папраўчая калонія № 11 па вул. Ракасоўскага, 118 была ў 1944-46 лагерам № 281 НКУС/МУС для нямецкіх ваеннапалонных, а потым да 1953 г. канцлагерам для савецкіх крымінальных злачынцаў і калабарацыяністаў. Так што спіс славутасцяў Ваўкавыска не абмежаваны гэтай картай :)

Таксама на Жолудзева 53 ёсць мемарыяльная таблічка пра якую могуць больш распавесці знаўцы горада...

І яшчэ...

Надпіс на табло аўтобуса маршрут атрымаўся як аптымістычная назва "Сонечны мясакамбінат" :)

А сам горад стаў месцам курсіравання рознакаляровых МАЗаў. Я сустрэў жоўты, белы і ружовы аўтобусы. У іншых гарадах аўтобусы ходзяць пераважна аднаго колеру, а ў Мінску па колеры аўтобуса можна нярэдка зразумець ці ён гарадскі, міжгародны або ведамасны.

Копішча/Новая Баравая

Вёска Копішча знаходзіцца паміж трасай Н-9031, МКАДам, вул. Гінтаўта і лесапаркам у бок Уручскай вуліцы Мінска. Яшчэ ў 2000-х гг. гэта была хутчэй вёска, чым гарадскі квартал "Новая Баравая", што стала ў цяперашні час альтэрнатыўнай назвай месца.

Ускрай вуліцы Лапаціна патрапіў пад мой фатаапарат яшчэ 10 год таму, калі я пісаў пра Ложынскую вул. Цяпер крыху больш назіранняў з восені 2024 г.

На адным кадры пракат сталічных электрасамакатаў, на якіх можна смела ехаць у гэту вёску, як быццам гэта яшчэ адзін квартал Мінска, добрая дарожная інфраструктура, сучасныя шматпавярховыя дамы і мурал з партрэтам лётчыка Лапаціна, ў гонар якога назвалі вуліцу.

Хмарачосы на фоне сядзібнай забудовы вуліцы Падгорнай

Паркінг на рагу вул. Лапаціна і Падгорнай. У новых раёнах заўжды лепш дбаюць пра праблемы паркоўкі машын, чым ў старых, якія не разлічвалі на наяўнасць машын ў мноства сямей. Далей на ўзвышэнні ідзе лесапарк, дзе можна сустрэць зайчыкаў, а злыя языкі кажуць і пра больш небяспечную фауну...

Від з мінскай вуліцы Гінтаўта на кантраст старой вясковай забудовы Копішча і сучасных дамоў Новай Баравой.

Працяг будзе