27.04.2018

Плошча Незалежнасці. Мінск. Успаміны гісторыка.

У рамках сваёй задумы збіраць мінулае на відэа я зрабіў невялікі ролік пра плошчу Незалежнасці ў Мінску. Каб не паўтарацца з тым, на што звычайна звяртаюць увагу турыстаў і наведвальнікаў горада, я распавядаю пра моманты, якія звычайна не чутны на экскурсіях.

У гэтым відэа гаворыцца пра беларускамоўную вітрыну магазіна "Суседзі", пераўтварэнні на плошчы у 2000-х, якія адбываліся на маіх вачах, пра дзве моцныя акцыі пратэсту што былі тут: забастоўку 1991 г. і Плошчу 2010 г., пра такіх мэтраў гістарычнага факультэта БДПУ як Ібрагім Канапацкі, Генадзь Космач  і Ігар Карпенка, а таксама пра іншых выбітных выкладчыкаў і навучэнцаў Педуніверсітэта і нарэшце пра помнік настаўніцы і анекдот пра педагогаў.

Дадатковыя фота

Паколькі YoutTube больш не дазваляе рабіць слайдшоу з фотаздымкаў, некалькі здымкаў плошчы публікую тут.

Плошча ў пачатку 1960-х. Фота з групы "Вандроўкі ў мінулае" гісторыка П. Дзюсекава (пра гэтыя праект і гісторыка ёсць некалькі слоў у маім відэа).


Будынкі на плошчы насупраць Педінстытута і Дома Ўрада. Канец 1960-х гг. Здымак узяты з групы "Вучымся па-беларуску" на Facebook. Апублікаваны гісторыкам П. Булатым.

З майго сямейнага архіва. Мая маці, Люда Піянзіна, у пачатку 1970-х побач з Домам кіно, які дзейнічаў у цяперашнім Чырвоным касцёле.

Плошча ў 1995 г. Праезная частка, якая знікла ў 2000-х, і Чырвоны касцёл зноў як рэлігійны будынак. Здымак узяты з групы "Вучымся па-беларуску" на Facebook. Апублікаваны гісторыкам П. Булатым.

ТаксамаЗбіраем мінулае на відэа. Уручча

Комментариев нет:

Отправить комментарий

Примечание. Отправлять комментарии могут только участники этого блога.

Избранное сообщение

Іван Шамякін. Першы генерал

 На прасторах сусветнай павуціны ёсць малавядомае апавяданне Івана Шамякіна "Першы генерал", якое варта прачытаць многім. Акрамя м...