18.07.2021

Ад Ленінкі да Нацыяналкі

 

Нацыянальная бібліятэка Беларусі стала для мяне не толькі часткай гісторыі Рэспублікі, але часткай гісторыі майго жыцця. Раней я закранаў тэму гэтай гісторыка-культурна-архітэктурнай адметнасці толькі ўскосна, а цяпер хочацца прывесці ў парадак тое, што сказаў сам і тое, што і без мяне было вядома.

Крыху гісторыі

Згодна афіцынаму сайту Нацыянальнай бібліятэкі Беларусі nlb.by: "Нацыянальная бібліятэка Беларусі адлічвае сваю гісторыю з 15 верасня 1922 г. У гэты дзень Савет Народных Камісараў Беларускай ССР прыняў пастанову "Аб установе Беларускай дзяржаўнай бібліятэкі і абавязковай рэгістрацыі ўсіх твораў друку, якія выходзяць у межах ССРБ", якім бібліятэка сцвярджалася ў якасці найважнейшага дзяржаўнага і нацыянальнага інстытута, ключавога элемента інфармацыйнай інфраструктуры грамадства." Яна была створана на базе бібліятэкі БДУ.

Першым месцам знаходжання гэтай бібліятэкі быў Юбілейны дом на Захар'еўскай вуліцы (цяпер пр. Незалежнасці). Крыніца ctv.by

У 1929-32 г для Бібліятэкі ім. Леніна ўзвялі адмысловы будынак, Чырвонаармейская 9, дзе гэта бібліятэка знаходзілася як "Ленінка" да распаду СССР і як "Нацыяналка" з 1991 па 2006 г. Цяпер па гэтым адрасе знаходзіцца Савет Рэспублікі. Крыніца фота: Planeta Belarus.

Будаўніцтва "Нацыяналкі" ў 2004 г. Крыніца фота: Telegram-канал "Backtobelarus"

Цяперашні "алмаз" на пр. Незалежнасці, 116, які зрабіў Нацыянальную бібліятэку адным з архітэктурных брэндаў Беларусі, пачалі будаваць у 2004 г. 16 чэрвеня 2006 г. туды пераехала Бібліятэка. Але справядліва было б назваць гэта месца шматфункцыянальным комплексам, бо там знаходзяцца фітнес-клуб, рэстаран, кафе, дзяржаўны архіў, аглядная пляцоўка, дзіцячы пакой і пляцоўка для народных гулянняў. Фота nlb.by.

Крыху ўспамінаў

Праект "Каб не забыць" не абыходзіцца без маіх успамінаў, хоць у дадзеным выпадку яны не такія грунтоўныя.

У Нацыяналку я запісаўся на 1-м курсе, бо пісаў навуковую працу і мой навуковы кіраўнік дамовіўся аб спецыяльным дазволе працаваць у агульнай чытальнай зале Бібліятэкі. Гэта было вельмі крута! Дазвол быў памерам ў год і толькі на 3-м курсе я здолеў працягнуць знаёмства з фондамі Нацыяналкі, бо студэнты 1-2 курсаў не мелі права карыстацца яе фондамі. Усе бібліятечныя ўспаміны звязаны з пяпярэднім адрасам Нацыянальнай бібліятэкі на Чырвонаармейскай. Памятаю пошук кніг у папяровай картатэцы ў адмысловым памяшканні. Праўда, быў там і камп'ютар з электронным каталогам, што мне асабліва падабалася, бо свайго камп'ютара яшчэ не меў. Чытаў кнігі ў агульнай чытальнай зале. І не толькі ў рамках падрыхтоўкі рэфератаў ды курсавых -- нават проста для душы. Аднойчы мяне з яшчэ адным маладым чытачом папрасілі перанесці нейкія сталы з аднаго пакою ў іншы, прычым амаль у форме загаду і мы загад выканалі як так і трэба. Было дзіўна чамусьці, што можна было пакінуць кнігі на стале і ніхто іх не скрадзе. Гэта было ў 1997-2002 гг.

Да пераезду Бібліятэкі на новы адрас недалёк ад яе цяперашняга знаходжання, але, здаецца, бліжэй да вадасховішча, была вясковая хата, абнесеная драўляным плотам. У хаце, здаецца, ніхто ўжо не жыў. Відавочна, гэта быў апошні напамін пра вёску Вялікая Слепня, якую "захапіў" мінскі мікрараён Усход-1 ў канцы 60-х. Па-за хатай з боку праспекта Леніна-Скарыны-Незалежнасці была калонка з вадой. У першай палове 90-х з яе яшчэ можна было напіцца вады. Потым ў гады вучобы ў вну і працы школьным настаўнікам я ў гэтым месцы не бываў, таму нічога дадаць не маю. Крыху пра сказанае вышэй ў маім відэа:

У 2004 г. пачалася будоўля цяперашняга "алмазу" разам з упарадкаваннем тэрыторыі: ў той частцы Сляпянскага вадасховішча пабудавалі новы мост і фантан, а берагі "апранулі" ў новы бетон. Памятаю, што хтосьці з маіх суседзяў, старэйшы за мяне на год-два, "шабашыў" на будоўле Нацыяналкі, але дэталяў працы не паведамляў. Прыкладна ў гэты ж час (2003 ці 2004 г) у школе 197, дзе я адпрацоўваў размеркаванне, з нас настаўнікаў "дабраахвотна-прымусова" бралі эквівалент дзённага заробку (ці яго сярэдняе значэнне па школе?) на будаўніцтва новай Бібліятэкі. Так рабілі з усіх працуючых беларусаў і крыху менш з сем'яў школьнікаў. У маім выпадку гэты пабор быў дабраахвотны, бо я прынцыпова адмаўляўся купляць латэрэйныя білеты і ўдзельнічаць у шэрагу мерапрыемства, але хацеў паказаць начальству, што я не сквапны нонканфарміст і магу ахвяраваць на тое, што не супярэчыла маім прынцыпам.

Калі ў 2006 г. Нацыяналка пераехала бліжэй да мяне я пераформіў білет чытача дзесьці ў 2006 ці 2007 г. (прычым за эквівалент 2$), але хадзіць туды атрымалася рэдка. Амаль кожны паход пытаюся як правільна знаходзіць пэўныя кнігі праз электронны каталог, бо ён крыху мудрагелісты. 

У новым будынку Бібліятэка перастала быць толькі бібліятэкай: яна стала медыйным цэнтрам, "хабам" забаўляльных цэнтраў рознай накіраванасці. Акрамя сціплага буфета з'явіўся рэстаран. У дзень народнага адзінства-2007 беларускія кавээншчыкі неаднаразова жартавалі пра новую Бібліятэку як адметнасць, бо на той момант гэта сапраўды была амаль адзіная архітэктурная адметнасць Беларусі 2000-х.

За што я ўдзячны Нацыяналцы

З дапамогай Нацыянальнай бібліятэкі я здолеў сабраць матэрыял пра У. Смялоўскага, перапісы насельніцтва, газету "Печинские новости", карты Барысава, зніклыя вну і апублікаваць дакумент пра беларусізацыю Барысаўшчыны ў 1925 г. А таксама зрабіць відэа аб адметнасцях тэрыторыі, бачнай з агляднай пляцоўкі Бібліятэкі. А больш за ўсё я ўздячны за магчымасць наведаць выставу "Беларусь і Біблія" ў 2018 г. Апошняе было, на мой погляд самай значнай культурнай падзеяй таго года і ўнікальным шанцам для беларусаў убачыць рэдкія манускрыпты.

І яшчэ...

Асобна хочацца вылучыць некалькі рознапланавых дэталяў...

  • Калі "дыямент" пабудавалі, некалькі год хадзілі чуткі, што новы будынак мусіць рухнуць з-за дрэннага фундаменту. Не маю ніякай фактуры на гэты конт, але будынак стаіць ужо 10 год і зіхаціць рознымі агнямі ці рэкламай, калі вечар цёмны.
  • Аднойчы да мяне дайшла вусная інфармацыя, што пэўны прадпрымальнік рабіў стэлажы для Нацыяналкі, але заказчык з ім не разлічыўся і прадпрымальнік абанкруціўся, бо мусіў спраўна заплаціць падаткі, не атрымаўшы прыбытку. Інфармацыя была ад чалавека, які вельмі крытычна ставіўся да ўлады і заказчыкам была названа сама Бібліятэка. Усё, што ведаю са СМІ, што кампаніі-заказчыцы будаўніцтва (не ўласна Бібліятэка) абанкруціліся і што праблема з выплатамі падрадчыкам цягнуліся да 2009 года. Тут сітуацыя выглядае як сапсаваны тэлефон, але ці паводзілі сябе прадстаўнікі будаўнічых кампаній як "чырвоная буржуазія", якая прынцыпова не плаціць падрадчыкам (з гэтым сутыкаўся тут) або справа была ў недахопах планавання ці іншых аб'ектыўных фактарах пакуль не ведаю. Спадзяюся, што ўсе сваё атрымалі...
  • Падчас хваляванняў 2006 года па тэлебачанні паведамлялі, што напярэдадні выбараў праваахоўнікі перахапілі каробку з-пад ксеракса поўную долараў. Тэлевядучы зазначыў: "Не памятаю куды дакладна пайшлі гэтыя грошы, здаецца, на Нацыянальную бібліятэку" і для мяне гэта быў жарт сезону :)
  • Калі я ехаў на работу на аўтобусе на наступны дзень пасля тэракту 2011 года ў метро, каля рэстарана ў комплексе Нацыяналкі стаяла машына "хуткай дапамогі". У той жа дзень хадзілі чуткі, што суседні комплекс а/в Маскоўскі (яго разбілі на шчасце ў 2014 г.) стаў таксама аб'ектам нападу тэрарыстаў. Нічога не сцвярджаю, але кагосьці на такую думку магла падштрурхнуць "хуткая дапамога", бо нешта такое прагучала тады ў аўтобусе.
  • На пляцоўках ля Нацыяналкі часта праходзяць масавыя мерапрыемствы, але на святкаванне Новага году 2021 туды ніхто не прыйшоў акрамя міліцыі, наколькі ведаю з даступных відэа, бо сам у навагоднюю ноч сплю :)

Калаж першай карцінкі зроблены ў ілюстратыўных мэтах  на падставе інфармацыі, выдадзенай Яндэксам.

07.07.2021

Печы ў каментарыях

 Пасля перапынку ў некалькі год вяртаюся да мікрараёна Печы ў Барысаве, дзе я жыў з 1988 па 1996 гг. і потым ездзіў туды да бацькоў на летнія і зімовыя канікулы падчас вучобы ў БДПУ (1997-2002). Але вяртаюся толькі віртуальна: пандэмія covid-19 пакуль дазваляе мне бачыць бацькоў толькі праз інтэрнэт.

У гэты раз хачу звярнуць увагу не столькі на свае фоткі, колькі на маладаследаваны пласт матэрыялаў па гісторыі: каментарыі ў сацыяльных сетках. (Раней яны мне ўжо вельмі дапамаглі, калі я пісаў пра зніклыя вну)

Нямецкі след на Доме культуры

Адной з адметнасцяў гарадка Печы з'яўляецца былы Дом Афіцэраў, які цяпер вядомы як Печынскі дом культуры. Падчас нямецкай акупацыі тут знаходзілася разведшкола Абвера "Сатурн" ці было афіцэрскае казіно (версіі краязнаўцаў адрозніваюцца). Але дакладна вядома, што над уваходам у будынак застаўся след нямецкай акупацыі.

Мне яго паказвалі, але я яго не бачыў, як вопратку голага караля з вядомай казкі. Адны казалі, што я там мушу убачыць свастыку, другія -- слова CASINO гатычным шрыфтам. А некаторы час таму я трапіў на цікавы каментар у Аднакласніках, я яго не перакладаю з рускай і заховаю як ёсць, толькі раздзяліў на абзацы:

Дулов Александр 

В 1978 году... когда я жил в Печах здание было несколько другим  каждый год его закрашивали обыкновенной побелкой... примерно в сентябре-октябре после осенних дождей на фасаде здания проступала фигура немецкого орла во всей своей пугающей красоте.... мы мальчишками бегали смотреть... через день два фасад срочно закрашивали опять

став постарше и заинтересовавшись историей происхождения орла мы нашли в Борисовском музее истории войны документы...оказалось что в наших Печах в войну располагалось разведывательно-девирсионная школа "Сатурн" (кстати в свое время был снят фильм с одноименным названием "Падение Сатурна"... фильм снимался в Печах и в его окрестностях).... 

Немного попозже примерно 1982 году ... новый комдив Печей распорядился сколоть весь фасад и наложить новую штукатурку больше мы орла не видели....зато в 1983 году весь городок участвовал в съемках фильма "Пламя"  и целых пол года можно было наблюдать и фашистов марширующих по объездной дороге к месту съемок и красноармейцев с партизанами...

Нешта мне падказвае, што гэта сведчанне выглядае больш праўдзівым, чым астатнія наконт таго што менавіта было на фасадзе цяперашняга Дома культуры.

Настаўнікі школы №7 ва ўспамінах вучняў

У групе УКантакце "Борисов школа №7" я знайшоў цікавае абмеркаванне "Вспомним наших учителей :)". Я захаваю ананімнасць каментатараў тут, але матэрыял пакуль знаходзіцца ў публічным доступе. Зноў нічога перакладаць не буду і захаваю арфаграфію і пунктуацыю як ёсць. Маты выдалю, неістотныя дэталі публікаваць не буду. І просьба нікому не крыўдзіцца: настаўнікам не варта крыўдзіцца на вучняў, бо ніпісанае - гэта толькі іх думкі, а каментарам не варта крыўдзіцца на мяне, бо поўная карціна мінулага складаееца менавіта з такіх дробязяў, як нейкія асабістыя адносіны з настаўнікам у школе. 

Гринь!!!!!!!!

Аццкая тетка;)

***

Неонила Дмитриевна - уххх, гроза!)))))))))))

***

Гринь Галина Петровна......запомню до конца жизни...........не люблю я биологию....

***

Ой, всю жизнь помнить буду учителей 7 школы))))

А Гринь я тож ОБОЖАЛА, как и биологию


На самом деле моей любимой учительницей была и будет Журавлёва Зинаида Викентьевна)))) Она оч хорошая))))

***

у меня любимая учительница - это Светлана Васильевна Сергеева......обожаю ее))))))))

***

Давайте уже вспомним и Юльку-буфетчицу)))))))))))))

***

А Сухова - просто супер тётка!!!

***

прикиньте, сидит овчарка (кто знает. тот поймёт=))) какая-нибудь в контакте, или Нила... Слабо представляю, хотя...

***

Самая "классная" учительница это Шумило,когда она была не в духе,тряслись стены,бывший 9 "Б" 2005 года ,поймёт!;))

Ну,а ,безусловно,самая добрая -это Зинаида Векентьевна!

***

Наш любимый директор-КартельФедор Степанович,математичка-Шушкевич Галина Макаровна,наша классная и историк-Бутова Роза Андреевна(пусть земля ей будет пухом)и многие другие,которые нас чему-то научили

***

Василенко Светлана Григорьевна! Никогда не забуду!...

***

Суховой Валентине Владимировне отдельное ГРОМАДНОЕ спасибо!!! Таких бы клонировать надо...

***

Подтвержаю сказанное о Суховой Валентине Владиимровне. Душевный был классный руководитель у меня в 4-6 классах (1982-85гг). Мы ее еще называли ВВС. А сейчас о ней кто-нибудь что-нибудь знает? А еще я хочу вспомнить своего учителя начальных классов - Корчагину Валентину .... (что-то точно уже не помню, может кто поможет вспомнить). Я и некоторые мои одноклассники после 3 класса продолжали общаться с ней помимо школы.

***

... В.В.Сухова.Время над ней не властно,она не изменилась нисколечко:ни постарела,ни похудела,т.е. как была 22года назад,такая и осталась,молодец(это,наверно,потому что она до сих пор не замужем).

***

Моими любимыми учителями были Картель, Збинская, Александрова, Волкова и Тарасов

***

Картель рулит! ;-)

Он у нас 2 года был классным(Это 70 лет!!!) молодец мужик!!!

А скока он от нас натерпелся..... ;-)))

С нашим выпуском в 2003 он уже окончательно ушел на пенсию....

***

Маркевич Нина Андреевна. Училка хоть и строгая, но классный преподаватель!

***

Вот кого ,а Сухову я никогда не забуду!!!!!Такой вредной училки еще поискать надо! Самая при самая-Журавлева З.В, еще Историк Иванов В.В.,несмотря на свои причуды-прикольный мужик!

***

САМАЯ КЛАССНАЯ---ШИМАНКОВА СВЕТЛАНА ВЛАДИМИРОВНА!!!!!!!!!!!!!

***

А почему никто не вспомнил Кожевникову??))

Она у меня была классным руководителем)

***

А я вспоминаю свою классную руководительницу Ольгу Сильвестровну ( вот фамилию забыла) (Сазаненак -- А.Б.). Странная была женщина. Но математик от Бога. И очень добрая. Я ей очень благодарна. И Суховой В.В. Хоть и строгая, но справедливая.

***

Про Орловскую пацаны правду сказали,я как только 1-го сентября 2006 переступил порог 320 кабинета,сразу её возненавидел. А самым реальным преподом в этой школе я считаю Тарасова А.С.,благодаря ему за время обучения в ВПК я научилсю тому,что будуч курсантом сдаю на отлично,он многое делает для ВПК!

***

оооо,ввс (Сухава -- А.Б.) и мы ее так же кликали....а я всегда помню уважаю и люблю следующий,самых,самых--------Зинаиду Викентьевну Журавлеву-это педагог от бога,всегда поддерживала в моих начинаниях,я ее оч люблю...Тарасов Александр Сергеевич-аааа,это замечательный,самый,самый,мне как папа,люблю его;

***

люблю Сергееву Светлану Васильевну(русский), Гринь Галину Петровну(биология), Журавлеву Зинаиду Викентьевну(белорусский и бел. лит-ра)и Церковну Лидию Николаевну(инглиш). Лучших учителей не было и долго еще не будет

***

Сухова - это ППЦ, можно её любить и ненавидеть, ругать и хвалить, но преподаватель грамотный, хотя и со своими тараканами в голове. Была нашей классухой с 5-го по 11-ый классы.

***

... огромное спасибо хочется сказать Церковной Лидии Николаевне!!! Она была моей классной руководительницей. Конечно многое натерпелась от нас... и безусловно МНОГОМУ научила!!Спасибо!!!

***

Тарасов вёл стрельбу из пневматической винтовки, вспоминаю с любовью


С ужасом думаю о Гринь, *** еще та(извините за мат), мне кажется, ей реально в кайф издеваться над людьми.Всё добивалась от меня (піша дама -- А. Б.), в какой позе мне нравится спать с мальчиками, озабоченная. И не верила, что я с ними не сплю. Это нормально вообще? Слава Богу, биологию она у нас не вела, а то чувствую, закончилось бы это печально

***

Иванов Владимир Валентинович самый лучший классный руководитель!Он за нас горой стоял,мы какуюю нибудь хрень натворим,а он нас защищает! А ещё большой respect Тарасову Александру Сергеевичу, он в патриотов всю душу вкладывает. И вообще у моего выпуска все учителя отличные,не было того,кого я не любил. Всем им поклон и огромное СПАСИБО!

***

Калинина Е.Г. классная моя,это мой любимый учитель,но также и Тарасов А.С. тоже клёвый мужик я ему благодарен,что учусь в ВПК и он делает всё,чтобы мы становились ЧЕМПИОНАМИ.

***

Алексеевич мужик классный, у его на уроке не че не делал!)

***

а бы Рассоху всё равно щас бы завалил, ... сколько нервов вытрепала. И Стрекоза тоже, задрала своими индигами, чтобы они вместе с ней подохли. Самый норм препод Алексеич, жаль ушёл ,как я слышал, вот это препод Легенда =)

***

Рассоха-чудо природы,вот она всем из нашего класса 9"В"(2001)кровушки попила,была нашей классухой,а так все учителя нормальные,только каждый со своими прибамбасами.Огромое спасибо Маркевич Нине Андреевне-она нам была,как вторая мама и научила нас жизни.А Юлька с буфета-это,вообще,откол жизни,особенно,когда с бадуна.))))))

***

Я никогда не забуду Иванова В.В. и Сухову В.В. С Ивановым можно было посмеяться, а Сухова принципиальная старая дева!!! )))))

***

У нас була классной Рожко Галина Павловна (1995-6-7-8-9), приблизилельно такое-же чудо, как Рассоха (только с физкультурным уклоном) А так - Фёдор Степаныч, Нина фёдоровна (спектакли были классные) , Ну и естессно Тарасов (постоянно трындюлей вставлял)! В начальных классах врачиха прикалывала (Толстая такая в больших очках) В старших классах Жираф вёл географию. ВВС не оценила порыв моих эмоций во время рассказа стиха "Безумству храбрых поём мы славу" . Виктор Иванович - классный трудовик ! Всегда с прикольчиками )

***

Иванов,Александрова,Епифановская и Хорунжая- никогда не забуду этих чудесных людей. Душа пела на их уроках.

А вот плохие воспоминания связаны с Россохой и Глушковой.

Ад сябе дадам такія ўспаміны. Падтрымліваю ўсё добрае, што было сказана пра Сухаву і Тарасава. Н.А. Маркевіч запомнілася тым, яна проаводзіла адкрыты ўрок, дзе яе сын, мой аднакласнік Алег, і адна дзяўчына чыталі дыялог з "Людзей на балоце", дзе Яўхім Глушак прымусіў Хадоську да палавой сувязі з ім. Мележ, пранікнёна апісаў гэту драму маладых людзей (нездарма яго імём названа вуліца ў Мінску), а Ніна Андрэеўна зрабіла з гэтага прыгожы павучальны спекталь без пошласцяў. Яшчэ яна вучыла дома бываць часцей і ўвогуле, яе заслуга, што я добра авалодаў беларускай мовай.

Яшчэ крыху пра Н. А. Маркевіч я пісаў у гэтым блогу раней:

"І некаторым дакорам для мяне гучаць словы маёй настаўніцы "бел.літа" Ніны Маркевіч:
-- Вось скончыце школу, раз'едзцеся, хто куды і забудзеце бацькоўскі дом. А вы не забывайце.
А перад гэтым я якраз пераказаў верш:
Трэба дома бываць часцей.
Трэба дома бываць не госцем.
Каб душою не ачарсцвець (менавіта ў такой рэдакцыі чамусьці).
Каб не страціць святое штосьці.

І яшчэ стаяў ля дошкі." 

А Сухава "зліла" нашаму класу з настаўніцкіх "кулуараў", што Святлана Васільеўна Сяргеева мае мянушку "луч Света в темном царстве", бо аднойчы на нейкім паседжанні яна спыталася ў калег "Товарищи, а вы верите в светлое будущее?"

Таксама памятаю як В. Сухава аднойчы ўключала нам магнітафон з запісам нейкага раманса. Як гэта было звязана з канкрэтным урокам рускай літаратуры не памятаю, як і дакладна мелодыю і тэкст раманса. Не магу сказаць, што тады мяне гэта вельмі ўразіла. Але як настаўнік магу зазначыць, што гэта вельмі крута з метадычнага пункту гледжання.

З адыёзных учынкаў Сухавай магу згадаць, як яна мне ў 11 класе, калі я пачаў спазняцца на яе ўрокі (а яны былі першымі), пагразіла прыгаварыць мяне да цалавання рукі кожнай дзяўчыны ў класе. Я ў сваім сэрцы вельмі жадаў цалаваць сваіх прыгожых аднакласніц хоць куды, але моцна сароміўся і аджартаваўся, што не ведаю ці мылі яны рукі. Пасля гэтага з мяне яшчэ пэўны час кпілі хлопцы і дзяўчаты, хоць гэта было і не крыўдна, а на яе ўрокі я больш не спазняўся. У абарону настаўніцы скажу, што сам я і не такія жарты "адкалываў", выкладаючы і ў школе, і ў вну.

Яшчэ настаўнік музыкі Трубач (менавіта такое прозішча было ў гэтага педагога) першым з педагогаў агучыў смелыя думкі ў 1989 ці 1990 годзе:

- Акрамя фашызма ведаеце якая сістэма самая жорсткая?

- Сталінская? - нехта перапытаў у класе.

- Не. Камуністычная. Думаеце, нашы людзі змагаліся з немцамі за камунізм? Яны змагаліся за сваю зямлю...

Нажаль, ён трагічна загінуў, калі лез на дах свайго дома па пажарнай лесвіцы і, сарваўшыся, разбіўся. Крыху больш пра школу і настаўнікаў тут.

Як прагульвалі ўрокі ў СШ №7

Тая ж група ЎКантакце і яшчэ адна тэма для размоў даюць некаторае ўяўленне як бавілі час прагульшчыкі, якія вучыліся ў 90-я і 2000-я. Выбачайце за "прамы эфір", гэта таксама частка гісторыі.

***

В ГДО на соньке в квак рубашиться на бумеранге

***

на трудах сидели или в столовой :D

***

играл дома в денди

***

Мы с подружкой пили коньяк вместо геометрии!

***

Да Да Клуб...NEXT .......и Овчарка с Тарасовым облавой...........туда ходили))))))) ДА Бухали что ж еще))))

***

Когда я прогуливал уроки, мы с другом сидели у него дома и играли в комп, или если были деньги шли пить пиво.

***

водка нет, а вот комп дома или компъютерный клуб.

Дзень Перамогі ва ўспамінах печынцаў

Па тым жа прынцыпе публікую пару ўспамінаў жыхароў гарадка, якія апублікаваны ў групе УКантакце "п/о Печи (вчера и сегодня)"

***

Помню, когда я была еще маленькая, на этот праздник гудели все Печи. Даже из Борисова приезжали к нам.

: "Централка" вся от начала до конца в продовольственных палатках, музыка на весь городок, от бывшей офицерской столовой шашлыками пахло до самой звезды)) Народ гулял, веселился....

***

Раньше еще возле офицерской столовой, на том месте, где сейчас парковку сделали, столб ставили с подарками наверху. Кто залезет-тому и подарок. И ярмарка была :) Бордюрчики все покрасят, оркестр - праздник был.... Мдааа... :)

Ад сябе дадам: у 90-я шашлыкі ў раёне афіцэрскай сталовай былі, палаткі таксама памятаю і музыку і гулянні, а вось слуп з падарункамі не заўважыў. Яшчэ былі выступленні разведчыкаў на школьным стадыёне з біццём бутэлек аб галаву і стралянінай халастымі кулямі.


Замест эпілога

Мая 2-я радзіма пасля Мінска часам трапляе ў СМІ з нагоды смерці салдат у вайсковай частцы ці затрымання чалавека, які, па версіі праваахоўцаў, рыхтаваў тэракты ў Мінску і Пячах вясной 2021 г. Я не пішу пра такія рэчы, бо не маю што дадаць да сказанага іншымі. Але спадзяюся, што буду развіваць тэму "Печы", калі знайду яшчэ цікавы гістарычны матэрыял.

Избранное сообщение

10 лет писанины

Когда 16 февраля 2013 года я запостил тут одну свою научную заметку , я еще не вполне представлял как дальше буду использовать этот ресурс. ...