Працягваю раней паднятую тэму маіх кароткіх паездак па Беларусі (гл. таксама часткі 1, 2 і 3). У гэты раз гаворка пойдзе пра 2 маленькія гарады і адну вёску, якую некаторыя лічаць мікрараёнам беларускай сталіцы.
Мядзел
У пачатку жніўня я ездзіў з сям'ёй у Глыбоцкі раён на адпачынак у аграсядзібе. Перад тым як вярнуцца ў Мінск, мы вырашылі заехаць на новы пляж у Мядзел, што стала для мяне нагодай пафоткаць гэты гарадок там, дзе атрымалася.
Гасцініца "Мядзел" знаходзіцца недалёк ад гарадскога пляжа. Ззаду гэтай гасцініцы знаходзіцца раённы ЗАГС, што таксама характэрна для малых гарадоў: размяшчаць некалькі арганізацый у адным будынку.
Яшчэ адна адметнасць Набярэжнай вуліцы горада: Фізкультурна-аздараўленчы цэнтр, што не толькі добра для спорту ў 7-тысячным гарадку, але і яшчэ месца, дзе госці могуць прыпаркаваць машыну недалёк ад абноўленага пляжа.
Абноўлены пляж на беразе возера Мястра даволі добра падыходзіць да сямейнага адпачынку з дзецьмі. Вада чыстая, як і бераг, даволі доўга глыбіня невялікая і ёсць прыстасаванні для купання немаўлят і маленькіх дзяцей.
Тое, чаго не хапае беларускай сталіцы, зрабілі ў Мядзеле: душ для памыўкі пасля купання ў возеры. Ва ўсялякім разе можна адмыць ногі ад пяску...
... і прыстасаванні з пітной вадой :)
У суседняй зялёнай зоне стаяць інсталяцыі з шахматнымі фігурамі
Яшчэ адна зручнасць: кабінкі для пераапранання зроблены асобна для мужчын і жанчын, што можа дапамачы пазбегнуць чэргаў і няёмкіх сітуацый.
Дзіцячая пляцоўка на пляжы ў форме карабля :)
Уздоўж пляжа стаяць такія крэатыўныя ліхтары, якія я сустракаў у некаторых іншых малых гарадах поўначы Беларусі.
Апошняя пляжная фотка: рамантычная бяседка на ўскраю пляжа, на фоне амаль надвячэрняга сонца.
Цяпер ужо больш урбаністыкі. Мне кінулася ў вочы, што ў Мядзеле хапае шматкватэрных дамоў з двускатнымі дахамі розных колераў: сіні ў раёне Набярэжнага завулка...
... бардовы дах у раёне Школьнай вуліцы...
... цёмна-зялёны ў раёне Заазёрнай вул.
Далей здымкі вуліц горада рабіў мой старэйшы сын Данііл, пакуль я кіраваў аўтамабілем у бок трасы на Мінск :)
Сядзібная забудова вул. Школьнай
Тамсама кампактныя сучасныя 5-павярховікі з добра арганізаванай паркоўкай у двары.
Рознакаляровыя балконы і раслінныя ўпрыгожванні на вул. Юбілейнай.
Пажаданне добрага шляху ад горада, заснаванага ў 1324 годзе :)
І прыкладна ў тым жа месцы, дзе Юбілейная вуліца становіцца трасай Р-28, мы ўбачылі інсталяцыю з дрэва, зробленую Юрасём Камандзірчыкам і пазней перафарбаваную, але кадр атрымаўся не вельмі ўдалы.
Так яна выглядала ў сваёй першай версіі з боку ўезда ў Мядзел.
За кадрам засталіся некаторыя мясцовыя славутасці, якія мы не мелі часу і магчымасці наведаць, напрыклад, мясцовы аўтавакзал, могілкі, раён райвыканкама... Таксама ў горадзе, як і ў многіх іншых гарадаў Заходняй Беларусі, ёсць вуліца 17 верасня, якой далі такую назву задоўга да тэндэнцый 2020-х гг. Яшчэ заўважыў, што падпітыя пешаходы могуць рухацца прама па праезнай частцы пры свабодным тратуары і не звяртаць увагі на машыны (мне прыйшлося такіх аб'ехаць у адным месцы). Але гэта можа быць як асаблівасць гарадоў з невялікай транспартнай загрузкай, так і проста неразумнымі паводзінамі двух п'яных індывідаў, якім ніхто ў горадзе не пераймае.
Ваўкавыск
У сярэдзіне верасня мы ездзілі ў Ваўкавыск у рамках наведвання кангрэса Сведкаў Іеговы, які не дазволілі правесці ў беларускай сталіцы. Тое, што мы ехалі цягніком і мелі сціслы графік, абмежавала нашыя магчымасці паглядзець горад, але некаторыя часткі горада я аглядзеў нядрэнна. Безумоўна, за кадрам засталіся вялікія пласты багатай гісторыі гэтага старажытнага горада.
Вакзал
Вакзал станцыі "Ваўкавыск-горад". У 41-тысячным горадзе гэта не адзіная чыгуначная станцыя.
Надпісы на вакзале прынцыпова аформлены на абедзвюх дзяржаўных мовах РБ, прыкладна як у цяперашнім Мінску.
У зале чакання вакзала ёсць тэлевізар, гульнявыя аўтаматы і буккросінг (пакуль пусты)
Касы і чыгуначны тэрмінал самаабслугоўвання злева ад уваходу ў будынак з боку чыгункі
Велапаркоўка на вакзале мае паветку. Увогуле такія паркоўкі яшчэ не сталі паўсядзённасцю ў маленькіх гарадах РБ, а тут яшчэ і з паветкай ад ападкаў Рэспект!
Від з пераходу над чыгункай
Надземны пераход над чыгункай паміж вуліцамі Жолудзева і 129-й арлоўскай дывізіі дае цікавы агляд часткі горада ў розныя бакі, чым скарыстаўся, чакаючы цягнік на Мінск :)
Від на вакзал
Від на прыватны сектар вул. Жолудзева...
... і шматпаврховыя дамы вуліцы Мядзведзева на даляглядзе.
Від у бок скрыжавання вул. Жолудзева і Мядзведзева
Від на скрыжаванне вуліц 129-й арлоўскай дывізііі і Паўднёвай з маштабнай сядзібнай забудовай.
Раён скрыжавання вул. 129-й дывізіі і Новашасейнай вул. Тут бачна ўжо большая разнастанасць архітэктуры, асабліва вылучаецца ваданапорная вежа.
Вуліца Жолудзева (часткова)
У 1-ю чаргу мне кінуўся ў вочы гэты будынак справа на фота. Гэта дом 64 Ён сваім фасадам робіць уражанне дома, ад якога засталася адна сцяна.
Але з боку тэрыторыі суседняй Залы Царства Сведкаў Іеговы, куды я і ехаў, бачна, што гэта сучасны дом з 2-скатным дахам, дзе толькі фасад застаўся старым. Тут працуе рамонт абутку.
Такі ж крыху нестандартны фасад мае "Белкніга" (д. 56)
Пераходы паміж дамамі цотнага боку вул. Жолудзева загароджаны брамамі. Практычна ўвесь гэты бок амаль да скрыжавання з вул. Мядзведзева выглядае як аднапавярховы прыватны жылы сектар, але фактычна з'яўляецца дзелавой тэрыторыяй горада. Цікава, што нейкае агародна-гаспадарчае жыццё тут таксама ёсць, бо падчас кангрэса, на якім я быў амаль увесь дзень, недзе побач спяваў певень.
Нягледзячы на від, гэты дом, здаецца таксама не жылы, а месцазнаходжанне нейкай арганізацыі. Або нейкі бізнес на базе ўласнага дому.
Аптэка № 5 (д.40) кінулася мне ў вочы сваёй увагай да людзей з парушэннем зроку (надпісы Брайлем) і да людзей з парушэннем апорна-рухальнага апарату (званок для людзей на інвалідных калясках)
Бліжэй да пераходу ад Жолудзева ў бок вакзала "Ваўкавыск-горад" стаіць стэнд картай славутасцяў горада з надпісамі беларускай і Брайлем і кью-ар кадамі для дадатковай інфармацыі. Падобныя рэчы бачыў толькі ў сталіцы, і то без надпісаў Брайлем. На карце пазначаны 13 славутасцяў горада з розных перыядаў яго гісторыі. Паколькі я фізічна не паспяваў там пабываць, то даю такую магчымасць маім чытачам зрабіць самастойна. Ад сябе дадам: папраўчая калонія № 11 па вул. Ракасоўскага, 118 была ў 1944-46
лагерам № 281 НКУС/МУС для нямецкіх ваеннапалонных, а потым да 1953 г. канцлагерам для савецкіх крымінальных злачынцаў і калабарацыяністаў. Так што спіс славутасцяў Ваўкавыска не абмежаваны гэтай картай :)
Таксама на Жолудзева 53 ёсць мемарыяльная таблічка пра якую могуць больш распавесці знаўцы горада...
І яшчэ...
Надпіс на табло аўтобуса маршрут атрымаўся як аптымістычная назва "Сонечны мясакамбінат" :)
А сам горад стаў месцам курсіравання рознакаляровых МАЗаў. Я сустрэў жоўты, белы і ружовы аўтобусы. У іншых гарадах аўтобусы ходзяць пераважна аднаго колеру, а ў Мінску па колеры аўтобуса можна нярэдка зразумець ці ён гарадскі, міжгародны або ведамасны.
Копішча/Новая Баравая
Вёска Копішча знаходзіцца паміж трасай Н-9031, МКАДам, вул. Гінтаўта і лесапаркам у бок Уручскай вуліцы Мінска. Яшчэ ў 2000-х гг. гэта была хутчэй вёска, чым гарадскі квартал "Новая Баравая", што стала ў цяперашні час альтэрнатыўнай назвай месца.
Ускрай вуліцы Лапаціна патрапіў пад мой фатаапарат яшчэ 10 год таму, калі я пісаў пра Ложынскую вул. Цяпер крыху больш назіранняў з восені 2024 г.
На адным кадры пракат сталічных электрасамакатаў, на якіх можна смела ехаць у гэту вёску, як быццам гэта яшчэ адзін квартал Мінска, добрая дарожная інфраструктура, сучасныя шматпавярховыя дамы і мурал з партрэтам лётчыка Лапаціна, ў гонар якога назвалі вуліцу.
Хмарачосы на фоне сядзібнай забудовы вуліцы Падгорнай
Паркінг на рагу вул. Лапаціна і Падгорнай. У новых раёнах заўжды лепш дбаюць пра праблемы паркоўкі машын, чым ў старых, якія не разлічвалі на наяўнасць машын ў мноства сямей. Далей на ўзвышэнні ідзе лесапарк, дзе можна сустрэць зайчыкаў, а злыя языкі кажуць і пра больш небяспечную фауну...
Від з мінскай вуліцы Гінтаўта на кантраст старой вясковай забудовы Копішча і сучасных дамоў Новай Баравой.
Працяг будзе
