26.06.2017

Могілкі Масюкоўшчына. Час спыніўся ля чыгункі

Калі я планаваў наведаць могілкі былой вёскі Масюкоўшчына, якія знаходзяцца на тэрыторыі Мінска, то па карце яны здаваліся недалёк ад могілак Крупцы на пр. Пераможцаў. Часткова гэта так, бо гэтыя могілкі знаходзяцца не вельмі далёка ад чыгуначнай станцыі Масюкоўшчына. Але адлегласць паміж імі - некалькі кіламетраў. Таму даследаванне абодвух некропаляў давялося правесці паасобку.

Яшчэ адна рэмарка. Трэба адрозніваць вясковыя могілкі Масюкоўшчына ад мемарыяльных могілак з такой жа назвай ля 2-й дзіцячай бальніцы. Пра Масюкоўшчынскі мемарыял я апублікую некаторы матэрыял як час дазволіць, а зараз будзе невялікая фотасесія вясковых могілак Масюкоўшчына з маімі аўтарскімі заўвагамі.

Крыж на даляглядзе паміж машынамі - гэта мяжа за якой пачынаецца прыватны сектар - былая вёска Масюкоўшчына.
Галоўны ўваход на могілкі
Карта могілак
Напаміны адміністрацыі наведавальнікам. Каб тут пахавацца (прабачце, пахаваць каго-небудзь, трэба звярнуцца да адміністрацыі на Кальварыйскіх могілках ў 7-10 км адсюль)
Гэта я зашоў з бакавога ўваходу і пачаў здымаць мясцовасць.

Від на суседнюю вуліцу за плотам




Самае распаўсюджанае прозвішча - Ярашэвіч. Характэрна для вясковых могілак: многія носяць адно прозвішча.
Від на чыгунку і суседні гандлёвы цэнтр. Пакуль я працаваў, у маладзечанскім напрамку і назад праехала як мінімум 2 пасажырскіх цягніка. Не вельмі далёк ад могілак станцыя Лябяжы, за якой знаходзіцца паўночна-заходняя мяжа Мінска.

Пайшлі пахаванні дарэвалюцыйнага часу.

І ранняга савецкага часу.


З таго боку не толькі від на горад, але і дадатковы шырокі ўваход на могілкі.
Аранжавы аркуш паперы - гэта "лісты шчасця" з патрабаваннем прывесці магілу ў парадак. Падрабязней пра такія - тут.
На гэтых могілках - каля дзесяці свежых пахаванняў (2010-х гг.) Адно з самых новых - дзесьці жнівень 2016 г.







Незвычайная форма помніка
Спуск у бок чыгункі.
Яшчэ адзін напамін.


Нідзе больш такіх помнікаў не сустракаў.


Яшчэ адна цікаўнасць - пахаванне з тумбай. У савецкі час было распаўсюджана, а зараз рэдкасць. Увогуле пры ўсёй нерэлігійнасці беларусаў ХХІ ст. у паўсядзённым жыцці, яны хаваюць памерлых пад крыжамі амаль заўсёды. Таму цяпер сустрэць тумбу на могілках - рэдкасць.

Можна заўважыць як шчыльна стаяць агароджы магіл у цэнтры ўзгорка, на якім знаходзіцца значная частка могілак. Мушу прызнацца, што мне прыйшлося двойчы пералазіць агароджы, каб выбрацца з цэнтральнай часткі могілак бо нармальнага прахода проста не было.

Пахаванне з зоркай. Тут некалькі такіх вайсковых пахаванняў.
Яшчэ дарэвалюцыйны помнік
Павалены помнік

Калі прыглядзецца, помнік зроблены з чырвонай цэглы, пакрытай вапнай ці чымсьці яшчэ.
А гэта ўжо побач з галоўным уваходам. Тут ужо больш цывілізавана.

Здымкі зроблены 23.05.2017 г. Аўтар А. Берастоўскі.

Комментариев нет:

Отправить комментарий

Примечание. Отправлять комментарии могут только участники этого блога.

Избранное сообщение

Іван Шамякін. Першы генерал

 На прасторах сусветнай павуціны ёсць малавядомае апавяданне Івана Шамякіна "Першы генерал", якое варта прачытаць многім. Акрамя м...