З адпачынку ў Браславе ў 2016 г.

Каб любіць Беларусь нашу мілую... можна пабываць не толькі ў розных краях свету, але і ў розных краях самой Беларусі. У 2016 г. давялося з сям'ёй правесці 10 летніх дзён ў Браславе. Пасля той паездкі я пісаў і здымаў пра зніклую вуліцу гэтага ўтульнага гарадка. А цяпер крыху пра сам адпачынак.

Мы арэндавалі домік на прыватным участку праз інтэрнэт і прыехалі на маршрутцы з Мінска. Паездкі на маршрутках - гэта заўжды выклік для маіх сыноў, бо іх гайдае. Ехалі больш за 3 гадзіны, але пратрымаліся. На месцы нас забраў на машыне гаспадар і адвёз да нашага доміка. Паколькі ў яго была карта горада, хутка мы ўжо няблага арыентаваліся на месцы.

Галоўны пляж горада. Бераг возера Дрывяты. Бераг звычайны, травяны, але засыпаны пяском. Мы сфоткаліся як раз калі пляж ачысцілі ад смецця і акуркаў перад рабочым візітам Прэзідэнта Беларусі. Надвор'е часам было асеннім, і гэта бадай галоўны недахоп летняга адпачынку ў Беларусі.

Вада ў Дрывятах неглыбокая, каб даросламу купацца, трэба ісці далёк ад берага. Але каб маленькіх дзетак купаць - самае тое. Яшчэ на пляжы можна пачуць розныя мовы, як і на заморскіх курортах.

Там, дзе мы спыніліся, побач было болей "дзікае" возера Навяты. Акрамя магчымасці пакарміць суседскую казу каля берага, можна было і купацца. Вада чыстая, возера глыбокае, для дарослых. Бераг у чароце, акрамя мосцікаў і спускаў на ваду. Тут можна было купацца ў адзіноцтве ад шумнай пляжнай публікі. Праўда ў апошні дзень перад ад'ездам я заўважыў змяю пад адным з мосцікаў на возера, але ўсё роўна пакупаўся. Думаю, гэта быў вужык )))

Яшчэ з прыемнасцяў адпачынку былі шашлыкі (праўда, месца для мангала было не зусім удалае, але ад мяне яно не залежыла) і вялікая колькасць дармавых яблыкаў, якія ў Беларусі проста выкідваюць на смецце ці пакідаюць на траве, як манга ў Венесуэле...

... і магчымасць папіць ранкам каву на прыродзе пад яблыняй. Так прыгожа і хораша, што і не думаеш, што з яблыні ападак можа прызямліца табе на галаву )))

Акрамя надвор'я, якое мянялася па некалькі раз на дзень, да мінусаў я б аднёс наяўнасць мабільнай сувязі. Паколькі я не пакідаў Беларусь, мне як перакладчыку званілі амаль штодзень, не ўсім можна было адмовіць, і таму не магу сказаць, што я адчуў сябе ў поўным адпачынку. Ну і яшчэ камары вечарам на двары цалавацца лезуць.

А да плюсаў я б аднёс нетараплівае жыццё і нізкія цэны ў параўнанні з Мінскам. Шмат людзей едзе сюды піць-гуляць і купацца ў вольны час, але некаторыя -- менавіта адсыпацца пасля шумных гарадоў...

Ну і мяккая беларусізацыя на дарожных шчыльдах - таксама плюс )))

Апошні кадр ля Дрывятаў на шляху дамоў.

Здымкі з уласнай калекцыі Андрэя Берастоўскага