Школьны дзённік маёй мамы

Гісторыя СССР - гэта не толькі войны, будоўля камунізму, лебядзінае возера, першамайскія дэманстрацыі, дэфіцыт і барацьба з дысідэнтамі. За гэтымі падзеямі лёгка не заўважыць жыццё простых людзей. А без разумення жыцця простых людзей няма правільнага ўспрымання гісторыі.
1970/71 навучальны год стаў апошнім школьным годам дзясяцікласніцы Люды Піянзінай -- маёй маці, Людмілы Дзмітрыеўны Берастоўскай (1953-2022). Яна вучылася ў СШ № 114 г. Мінска (гэта школа існуе і зараз). Вось фотаздымкі з яе школьнага дзённіка.

 Дзённік каштаваў 15 капеек.

 Кожны дзень па 5-6 урокаў з 8.15 да 13.45

 Запаўненне дзенніка і паводзіны таксама "караліся" ў балах

 Цікава, а што было ў к/т "Піянер"?

 На суботу задавалі як на экзамен

Гэта быў выпадак, калі дырэктар давёў маму да слёз і яна стала спіной, каб ён не бачыў як яна плача.
-Ты чаго стала да мяне задам? - вылаяўся ён.
- Разглядайце зад сваёй уласнай дачкі!- выпаліла Люда Піянзіна і выбегла з кабінета.

 На грамадазнаўстве вучылі праграмы КПСС, а СССР усё роўна разваліўся.

 Бацькі былі абавязаны штотыднёва падпісываць дзённік

 З гэтымі сходамі і пазакласнымі мерапрыемствамі ў СССР было як зараз у Туркменістане. Прычым патрабавалі з нармальных дзяцей, а адзін мамін аднакласнік спаў п'яны на ўроках матэматыкі і, я ўпэўнены, ні  яму, ні яго бацькам нічога не было.

 Беларускую мову тады дазвалялі не вучыць, а на ўроках "бел.літ." адказываць па-руску. Паспрабаваў б я ў Маскве "сачкаваць" у школе ўрокі рускай і адказываць на "рус.літ" па-беларуску.

Нормы "Гатовы да працы і абароны СССР": савецкая дзяржава была мілітарызавана да немагчымасці і з кожнага падлетка хацелі рабіць не толькі будаўніка камунізму, але і салдата.

 У канцы мая "расслабон" як у арміі перад "дэмбелем"

 Яшчэ адна праграма КПСС.

 Дзённік вучні запаўнялі чарніламі, а настаўнікі пісалі шарыкавымі асадкамі.

 Пасля 5 ўрокаў -Ленінскі залік. Не, з такім падыходам да выхавання, у СССР не было шансаў выжыць.

Імя настаўніцы хіміі захавалася поўнасцю для нашчадкаў. А ці жыва яна яшчэ?

Цікава і тое, што простыя пажаданні шчасця, поспеху, кахання, якімі пакрыты казённыя запісы дзённіка з'яўляюцца свайго кшалту сімвалам: якую б сістэму поглядаў не піхалі ў простых людзей, яны выжываюць і такая сістэма поглядаў праходзіць праз іх і выходзіць з арганізму амаль не зрабіўшы шкоды. Таксама як бы не хавалі гісторыю простага чалавека за драматычнай эпапеяй вялікай дзяржавы, гэта гісторыя будзе напісана паверх такой эпапеі рана ці позна.

Таксама: Пиянзины