Затока і Караліна-Бугаз. Сонца, мора і не толькі.

Паколькі звычайна на гэтым сайце я пішу пра гісторыю, то мае вандроўкі ў якасці адпачынку праляталі ніжэй "радараў" блога. Турыстычныя заўвагі я рабіў выключна на YouTube. Але пасля таго як YouTube змяніў палітыку рэдактуры відэаролікаў, і фотаздымкі больш немагчыма перарабляць у слайд-шоу непасрэдна на сваім канале, я вырашыў падзяліцца некаторымі турыстычнымі заўвагамі тут. І адна з прычын у абяцанні гледачам ролікаў паказаць, дзе мяняць беларускія рублі на грыўны. Спачатку пагаворым пра турызм у Затоку, а потым пра Караліна-Бугаз.

Затока

Карта Затокі і Караліна-Бугаз. Скрыншот з Google Maps

Калі ў 2017 г. я ездзіў з сям'ёй у Затоку, я не меў мэты што-небудзь напісаць пра гэты курорт. Толькі ў апошні дзень за гадзіну да прыбыцця майго аўтобуса, я вырашыў зняць відэа пра свае ўражанні ад Затокі.

Атрымаліся 3 ролікі, якія я спачатку думаў аб'яднаць у адзін, але кожны пачаў набіраць прагляды, і я пакінуў іх асобна.

Ролік 1. На фоне лімана распавядаю пра жыццё-быццё ў гэтай вёсцы з пункту гледжання турыста. Курс доллара, магчымасць плаціць украінскімі капейкамі, магчымасць зняць жыллё, якасць мясцовай вады...

Ролік 2. Стаю на чыгуначным пераездзе і распавядаю пра каларыты мясцовага стыхійнага рынку, які пачынаецца тут.

Ролік 3. Слайд-шоу з некалькіх фотак Затокі пад мелодыю End of Summer.

Агульныя ўражанні

* Нядрэнна для малабюджэтнага адпачынку. Шмат магчымасцяў зняць пакой, дом альбо нумар. Ёсць забаўляльная інфраструктура (аквапарк, дыскатэка, рэстараны, кавярні). Ёсць магазіны як у варыянце прыватнай лавачкі, так і супермаркет, аптэкі.
* Няма бальніцы ці паліклінікі, толькі медпункт. Да бальніцы далёка ехаць і патрэбна страхоўка ці грошы, каб лячылі.

 * Мора не вельмі чыстае, але купацца ў багавінні каля берага мне было нармальна. Самае непрыемнае было толькі калі побач праплыў памперс з какашкамі. Ліман чысты, негыбокі (метраў 200-300 дзіця можа крочыць і не плыць), але там плаваюць неядавітыя змеі, якія палююць на рыбу. Тым не менш, народу хапае і на моры і на лімане. Дадам, што Затока - даволі доўгая вёска, і я быў толькі ў той частцы, якая ідзе ўглыбіню за мастом. Там, дзе аквапарк і мост мы так і не дабраліся, таму мае ўражанні ад мора могуць не супадаць з поўнай карцінай акваторыі Затокі.

* Адпачынак у атэле Мезенцавых мне спадабаўся. Вядома, не "ўсё ўключана", не люкс, але як бюджэтны адпачынак з дзецьмі нармальна. У нас у пакоі быў халадзільнік, душавы пакой з туалетам тры ложкі, кандыцыянер і тэлевізар. Магчымая нязручнасць: для тэлека і халадзільніка была толькі адна разетка, але мы, зразумела выбралі не тэлевізар. Wi-Fi працаваў добра з нармальнай хуткасцю. Можна было глядзець відэа, размаўляць са сваякамі па Вайберу. Звычайная ўкраінская нязручнасць: блакіроўка сацыяльных сетак Укантакце і Аднакласнікі абыходзілася стандартнымі спосабамі абыходзіць блакіроўку (рэкламаваць не буду). Пры гэтым камп'ютар працаваў нармальна.

* У Затоку мы ездзілі на аўтобусе прыватнага беларускага тураператара. Вось мы са старэйшым сынам чакаем, калі паедзем дамоў. Плюсам аўтобуса з'яўляецца безумоўна яго адносна высокая хуткасць, але мы выбралі яго разам з пуцёўкай, якая ўключала і транспарт, і выбар гасцініцы (ўсяго 600 ці 650 долараў ЗША). З мінусаў аўтобуса назаву неабходнасць доўга сядзець на месцы (санітарныя прыпынкі кожныя 3 гадзіны не дапамагалі), млосць у маіх дзяцей падчас доўгіх хуткіх паездак аўтатранспартам, адсутнасць Wi-Fi ў аўтобусе, доўгія чэргі на мяжы і зашмат фільмаў і мульцікаў для прагляду. Аднак, праблему з Сецівам я вырашаў часткова за кошт беларускага мабільнага інтэрнэту, які ў мяне працаваў і ў пагранічнай зоне, а наконт фільмаў, я проста кніжны чарвяк і не аматар глядзець па 4-6 фільмаў на дзень.


Караліна-Бугаз

У Караліну-Бугаз мы дабіраліся ў жніўні 2018 г. без пасрэднікаў. Заказалі праз інтэрнэт нумар у гасцініцы "Залаты Бераг" і паехалі на чыгунцы з Мінску ў Адэсу, дзе пераселі на электрычку да месца прызначэння. У параўнанні з аўтобусам цягнік дае больш свабоды перамяшкання, але ідзе крыху марудней. Таксама электрычкай давялося дабірацца больш за паўтары гадзіны. Добра, што "Залаты Бераг" быў у трох хвілінах ходу ад станцыі, і засяліліся мы хутка.

Паколькі я ўжо меў мэту здымаць адметнасці пасёлка, то фота- і відэарэпартажы будуць крыху больш грунтоўнымі.

На узгорку, які стаіць адразу за чыгункай, што раздзяляе гарадок на прыморскую і "цывільную" часткі, я зрабіў некалькі кадраў прыморскай часткі Караліна-Бугаз і відэазапіс. На здымкі трапляе не толькі інфраструктура, але і мора. Здаецца, атрымалася прыгожа.

Дзе мяняць грошы і верхняя частка гарадка

Адразу за чыгуначнай станцыяй на ўзгорак вядуць такія крутыя прыступкі. Адолець іх у жнівеньскую спякоту не так проста, але рух тут амаль няспынны. Потым ідзе дарога паміж прыватных дамоў і зямельных участкаў.

Дарога ўпіраецца ў вуліцу, дзе суіснуюць прыватная і гарадская забудова. Робім паварот налева. Тут на даляглядзе аўтобусны прыпынак: альтэрнатыва чыгунцы, калі хочаш паехаць у Адэсу.

Далей ідзе рынак і шэраг магазінаў, дзе цэны крыху ніжэй за шопінг у прыморскай зоне.

Вось у гэтым магазіне можна памяняць беларускія рублі на грыўні. Нажаль, зняць прэйскурант мне не дазволілі. Тут 118 грыўняў можна набыць за 10 беларускіх рублёў. Таксама ў гэтым магазіне, як і ў некаторых іншых, можна разлічыцца міжнароднай карткай. Яшчэ грыўні за беларускія рублі можна набыць у абменніку направа ад адэскага вакзала, калі стаяць з боку чыгуначных пуцей. Набыць грыўні ў Мінску даволі цяжка.

"Залаты бераг"

Гасцінічны комплекс "Залаты бераг", з балкона якога я зняў гэты від на верхні горад, чыгунку і ўзгорак, меў свае плюсы і мінусы.

Як і ў атэлі Мезенцавых, тут была невялікая кухня, дзе можна было гатаваць, але значна менш: толькі адна газавая пліта на 4 канфоркі. Была магчымасць заказаць сняданак, абед ці вячэру, прыгатаваць шашлык на мангале, купіць ў гаспадароў піва, безалкагольныя напоі ці марожанае. Але цэны мне не падабаліся. У нумары ўсё было як у Мезенцавых, акрамя маруднага інтэрнэта: калі абходзіш блакіроўку УКантакце, то на любы сайт заходзіш 5-10 хвілін, а фільмы цяжка было глядзець нават з планшэта, які не быў у рэжыме абходу блакіровак. З добрага магу зазначыць наяўнасць добрай дзіцячай пляцоўкі і вельмі смачнае марожанае, у тым ліку чорнае, якое спадабалася нам усім.

Дарогі

Побач з нашай гасцініцай была бетонная дарога: адзіны пуць і на мора...

... і на чыгунку, дзе платформа ўяўляе сабой грунтовую дарогу.

Вось мы ідзем на мора праз мясцовы рынак. Уся прыморская зона - гэта гандлёвыя кропкі, гасцініцы і кафэ. Машыны і пешаходы карыстаюцца аднымі і тымі ж дарогамі. Сметніцы бачыце? І я не. Яны тут даволі рэдка трапляюцца. Паліцыю бачыў толькі аднойчы тут і аднойчы ў Затоцы.

Паварот на мора. У кадр патрапіў мясцовы жабрак. Дарэчы, паліцэйскія яго не ганялі: гэта не не беларуская міліцыя.

Крыху рэлігійнага... і банкамат

Стэнд Сведкаў Іеговы каля дарогі на мора. Пэўна адзінае месца, дзе вам не спрабуюць нешта прадаць каля мора (бо літаратура бясплатная). Акрамя групы Сведкаў Іеговы ў Караліне ёсць неапратэстанцкая царква побач з "Залатым берагам". Рэгулярна чуў пропаведзі і песні вернікаў, калі абедаў на агульным балконе гасцініцы. Тым, хто мае алергію на рэлігію, лепш адпачываць у Затоцы, але ў мяне такой няма.

Недалек ад пляжа ёсць банкамат. Але я не раю ні здымаць наяўныя з міжнародных картак, ні правяраць свой баланс: будзе брацца камісія. Лепш за ўсё альбо плаціць наяўнымі мясцовай валюты, альбо міжнароднай карткай у мясцовай валюце. Прычым, калі плаціш наяўнымі, прадаўцы робяць акругленне да грыўні ці 50 мясцовых капеек, якое можа быць як на карысць пакупніка, так і на карысць прадаўца, а карткай здымаецца поўная сумма з дакладнасцю да капейкі.

Апошнія метры да мора. Дарэчы, тут мы аднойчы пагутарылі з адэскімі афрыканскімі студэнтамі. Як і ў Затоцы, афрыканцы тут з франкамоўных краін накшталт Конга. Студэнткі зарабляюць пляценнем афрыканскіх косак турыстам, а студэнты дазваляюць рабіць з сабой сэлфі ў афрыканскім стылі за грошы.

Мора і пляж

Раннім вечарам тут даволі цікава, а вось пасля заходу сонца не раю тут быць: пакуль мы елі піцу на пляжы, нас актыўна елі камары.

А раніцай ды ўдзень тут можна шмат чаго рабіць і спусціць шмат грошай. Пастаянна ідуць прадаўцы чаго-небудзь. Мае сыны арганізоўвалі свае мерапрыемствы, спачатку хацелі за грошы, але я казаў, што яны яшчэ не заплацілі за гэта падаткі, таму мерапрыемствы былі бясплатнымі. Напрыклад, прапанавалі падыйсці паглядзець іх пясочны замак на беразе альбо хадзілі па беразе і прапанавалі паглядзець малькоў ці медуз, якіх яны налавілі ў дзіцячае вядро. Аднойчы для такіх дэманстрацый я паймаў у гэта вядро дарослую рыбіну, а рыба там плавае блізка каля берага, як у Браславе і не баіцца людзей. Усіх жыхароў мора мы выпусцілі жывымі дамоў.

Мора ў Караліне больш чыстае, чым у Затоцы. Акрамя таго там ёсць водмель прыкладна ў 50 м ад берага. Даволі цікава туды плаваць: спачатку глыбока, потым ізноў вады па пояс. Праўда там бываюць немаленькія медузы, якія непрыемна джаляць. Але медуз баяцца - ў мора не хадзіць.

Відэаролікі

Ролік 1. Від на Прыморскі раён і некалькі турыстычных лайфхакаў.

Ролік 2. Заходжу ў мора з камерай і здымаю мора, пляж і іншую экзотыку.

Камічнае
* Малодшы сын пэўны час капрызна патрабаваў, каб у Караліне мы давалі яму беларускую, а не ўкраінскую ежу. На гэта мы з жонкай заўважылі:
- А ўкраінскае марожанае?
- Ну, яго можна, - адказаў сын.
Зразумела, што дзеці мусілі есці ўсё. А пазней мы купілі мясцовыя глазураваныя шматочкі, якія вельмі падабаліся дзецям, з сабой у дарогу.
* На пляжы панура ідзе дзяўчына-гандлярка з парай хлопцаў, відавочна стомленая спякотай і марудным гандлем і жартуе:
- Горячее пиво, холодная кукуруза! Кто желает!
*У маленькай краме чарга. Я стаю за ўкранскім турыстам і назіраю яго дыялог з прадавачкай:
- Мне чэрвоны Winston.
- Вам синий или красный?
- Чэрвоны.
- Значит красный?
- Я красный не кУрю, я чэрвоны кУрю - адказаў турыст.
Мы сустрэліся з ім позіркамі і абодва засмяяліся.
Пра адносіны да ўкраінскай мовы ў гэтых мясцінах і Крыму, напішу пазней. Тут адзначу, што украінскамоўныя турысты лёгка разумелі беларускую мову, негледзячы на некаторыя адрозненні слоў, а рускамоўныя ўкраінцы здіўляліся, што я размаўляю па-беларуску з дзецьмі. Але гэта было часцей у гасцініцы.
*Я часам "паліўся", калі пытаўся ў прадаўцоў:
- Гэта ў вас 40 рублёў каштуе?
На гэта адна гандлярка адказала:
- Мы таксама па-старому грыўні рублямі называем.
* Старэйшы сын доўга размаўляў за жыццё з пажылой расіянкай на пляжы. Наступным ранкам гэта жанчына пачала размову ўжо са мной. Сярод іншага яна ўзгадала:
- Вось у вас у Беларусі ўсё добра: пенсіі плацяць, заводы працуюць...
На гэта я правёў невялікі эканамічны лікбез, назіраючы як акругляюца яе вочы. Мабыць кабета думала: "Няўжо па тэлебачанні так хлусяць?".

***
Пазней я апрацую фоткі са сваіх вандровак у Браслаў, Адэсу, Крым, Румынію і Польшчу.

P.S. Сімвалічна атрымалася: публікую паведамленне пра летні адпачынак у дзень зімовага сонцастаяння, калі беларуская зіма паступова перастае быць сумнай. Спадзяюся, што мой агляд быў карыстым і прыдаў добрага настрою чытачам.