У гэтым годзе давялося наведаць яшчэ некалькі гарадоў і аграгарадкоў у розных частках Беларусі. Як і ў частках 1 і 2, я не заўсёды меў досыць часу разгледзіць горад ці сяло з розных бакоў. Таму кожны раз маёй мэтай было заўважыць нейкую адметнасць ці асаблівасць гэтых мясцін у параўнанні з Мінскам ці іншымі буйнымі гарадамі Сінявокай.
Калінкавічы
Гэта горад сярэдніх памераў (насельніцтва 37 тыс. чал.) па суседству з Мазыром на Гомельшчыне. Мне давялося пабываць там 22-25 чэрвеня 2023 г.
Тут і навукова-тэхнічная бібліятэка беларускай чыгункі з рэдкай для Калінкавіч шыльдай на беларускай мове, і кафе "Пунсовыя паруса"... Ды і архітэктурна будынак вылучаецца сярод навакольнай сядзібнай забудовы, нават ліхтары ля яго фігурныя.
Вуліца 50 год Кастрычніка -- гэта вуліца кантрастаў: прыгожыя фігурныя ліхтары на фоне сценкі з абдзёртай фарбай, а на даляглядзе бачны сучасны гандлёвы цэнтр.
Зялёныя драўляныя канструкцыі для вулічнага гандлю вылучаюцца на агульным ружовым фоне каменнай забудовы вул. 50 год Кастрычніка.Наступнае, на што я звярнуў увагу, гэта дарогі:
У дварах бываюць з разметкай для паркоўкі нават, калі сама дарога не вельмі добрая.Вось такая ў дварах недалёк ад вул. 50 год Кастрычніка. Дарэчы бачна латачнае фарбаванне графіці як у Мінску. Таксама кінулася ў вочы арнаментальнае аздабленне невялікай тэхнічнай забудовы, што вельмі пахвальна.
А недалёк ад месца папярэдняга фота ёсць трывалы дароржны знак. Жыццё яго нахіліла, але ён трымаецца.
Добра арганізаваны пешаходны пераход праз тую ж самую вуліцу. Ёсць элементы бесперашкоднасці (пандус і парокўка для інвалідаў), але светлафор ускладняе карыстанне пандусам.
Пешаходныя дарожкі на вул. Свярдлова паміж вул. 50 год Кастрычніка і Дзяржынскага бітыя і латаныя, але ў Мінску шмат такіх жа дваровых.
У Калінкавічах аўтобусы пафарбаваны ў зялёны колер, што было некалі стандартам ў Мінску, але паступова мінскія аўтобусы перайшліі на жоўтую афарбоўку, а ў правінцыяльных гарадах так і засталіся зялёнымі.
На рагу Свярдлова-Дзяржынскага ля аўтобуснага прыпаынку зроблены нейкі варыянт спуску, што вельмі добра для калясачнікаў.
У тым жа месцы пешаходны светлафор рэгулюуееца кнопкай, аб чым сведчыць рэдкі для горада надпіс на беларускай мове.
Аўтобусныя прыпынкі аформлены выключна на рускай мове і аблеплены аб'явамі, але маецца тэхнічны прарыў: кью-ар код з выхадам на расклад руху.
Яшчэ адна адметнасць горада -- дзіцяча-юнацкая спартыўная школа. Акрамя безбар'ернага ўвахода і, мяркую, добрага тэхнічанага аснашчэння ўнутры, там быў батут, але толькі для навучэнцаў гэтай школы.
У раёне пераходу Кастрычніцка вул. у вул. Энгельса ёсць плот распісаны рэкламнымі графіці. Я не бачыў муралаў у Калінкавічах, але гэты - выключэнне.
Паводле дадзеных майго сябра, гэты вадаём ля мікрараёна Крыніцы раней уяўляў сабой забалочаную мясцовасць, але мясцовыя ўлады заняліся яго добраўпарадкаваннем, нават зрабілі нешта падобнае на пляж.
9-павярховыя дамы па Мінскай вуліцы за гандлёвым цэнтрам "Дарыда Мол" упрыгожаны мураламі. Распаўсюджаная штука для гарадоў Мінскай вобласці, але чамусьці не сустракаў гэтага ў Калінкавічах. У Дзяржынску сустракаюцца муралы на лясныя тэмы, як тут зубрыная сям'я на фоне дрэў :)
Знак горада на скрыжаванні Мінскай, 1-й Ленінскай і Фаміных. Дарэчы, прама і направа адсюль па 1-й Ленінскай за "Еўраоптам" будзе адна з мясцовых славутасцяў: Брасцкія могілкі савецкіх ваяроў і партызан, але я туды не патрапіў.
Асаблівую цікаўнасць у мяне выклікала афармленне аўтобусных прыпынкаў. Не сакрэт, што ў невялікіх гарадах Беларусі многае з дарожна-транспартных пазначэнняў афармляецца на рускай мове. Вышэй апісаны прыклад калінкавіцкіх аўтобусных прыпынкаў -- добры таму сведка. На гэтым фоне афармленне нават назвы аўтобуснага прыпынку на беларускай мове -- гэта хоць нейкі крок з боку гарадской адміністрацыі ўбок моўнага раўнапраўя.
Дзяржынск -- горад архітэктурных кантрастаў: сядзібная забудова, якая хаваецца па-партызанску за зеленню на фоне шматкватэрных дамоў.
Гэта не рэклама "Беларусбанка" :). Хоць у Дзяржынску гэта не адзіны банк на ўвесь горад (ёсць, напрыклад, "Белгазпрамбанк"), але менавіта "Беларусбанк" бывае лепш за ўсё прадстаўлены ў невялікіх гарадах і нават можа мець свае адмыслова пабудаваныя будынкі.
Яшчэ адзін трэнд невялікіх гарадоў: ціхі наступ вядомых сетак магазінаў Беларусі і Расіі: "Санта", Еўраопт" або "Капеечка", як тут. Таксама звяртаю ўвагу на плаўны пераход тратуара (ці нават абочыны!) ў праезную частку дарогі.
Мінская 4а -- прыклад шматфункцыянальнасці адміністратыўных будынкаў невялікіх гарадоў. Тут і ЗАГС Дзяржынскага раёна, і Дзяржынскі сельсавет, і раённая інспекцыя аховы навакольнага асяроддзя.
Побач з уваходам у ЗАГС знаходзяцца некалькі элементаў фотазоны. Адзін з іх лаўка з двума сардэчкамі і надпісам "Койданава". Дарэчы, гістарычная назва гэтага горада, якую ён носіў да 1932 г. захавалася не толькі на гэтай лаўцы. Адна з дзвюх чыгуначных станцый горада (ля вул. Чкалава) названа "Дзяржынск", а другая (ля вул. Фаміных) -- "Койданава".
На ўсялякі выпадак адзначу, што гэты ўзгорак па-за горадам, там, дзе вуліца Амельянюка пераходзіць у трасу Н-8375, гэта НЕ Дзяржынская гара. Гара Дзяржынская (самая высокая кропка Беларусі: 345 м над узроўнем мора) знаходзіцца бліжэй да Мінска на поўнач ад самога Дзяржынска. А тут галоўная ўвага на тое, як хутка невялікі горад пераходзіць у поле, у параўнанне з вялікім, які абрастае прыгарадамі.
Будынак суда Дзяржынскага раёна (вул. Фаміных 24А) выглядае па-сучаснаму пасля рамонту некалькі год таму.
Апошняе, што прыцягнула маю ўвагу ў Дзяржынску -- гэта забаўная станцыя тэхабслугоўвання ў раёне вуліцы Фаміных. Не толькі рарытэтнае савецкае аўто, якое рэдка можна сустрэць нават у невялікіх гарадах, але і аб'ява аб магчымасці запісу на шынамантаж праз сайт, зробленая фарбамі ці маркерам у стылі савецкай сценгазеты :)
На вуліцы Машэрава ў цэнтры аграгарадка жылыя дамы могуць дасягаць 9 паверхаў, а паркоўка каля іх разлічана на мноства машын, як у сучасным гарадскім квартале.
Ракурс у супрацьлеглы бок дзелавога цэнтра аграгарадка паказвае від на мясцовы рынак і Пакроўскую царкву.
Адна з самых кароткіх вуліц гарадка, дзе частка дамоў пустуе, гэта Аршанская на мяжы з трасай на Маскву.
Тэхнічны праезд паміж вуліцамі Аршанскай і Падлеснай пазначаны знакам "Уступі дарогу". Усё норм, нават пахвальна, але памер знака, як паказвае мой таварыш, выклікае ўсмешку сваёй мініяцюрнасцю.
Адрасы ў Слаабадзе пазначаны звычайна на рускай мове, часам з элементамі крэатыўнасці.
...і поле на другім баку агляду, што стварае кампазіцыю кантрасту смерці і жыцця.
Комментариев нет:
Отправить комментарий
Примечание. Отправлять комментарии могут только участники этого блога.