Несур'ёзна аб сур'ёзным

 Так бывае, што калі вырашаеш пісаць на нейкія тэмы, нешта ідзе не па загадзя прадуманым варыянце. І вось так бывае і на старонках майго блога і маіх кніг.

Звычайна сюжэт кнігі, апавядання ці паста пачынаецца з нейкай замалёўкі, ці сэрыі замалёвак, якія ператвараюцца ў карціну. У 12-томным зборніку твораў Чэхава, напрыклад, ёсць такія замалёўкі на адзін сказ ці фразы. У мяне таксама былі фразы, якія чакалі свайго часу, каб упісацца ў нейкую працу. Напрыклад, у школе, дзе я адпрацоўваў размеркаванне, быў каларытны фізкультурнік, які спарадзіў фразы "сам нічога не рабіў і іншым не замінаў" што ўвайшла ў апавяданне "Парвалі два баяны", і "кароча, хто хоча -- прыходзіць у восем, а хто хоча -- ў восем трыццаць!", якая патрапіла ў апавяданне "Хто як хоча".

 А вось калі пачынаць працу не маленькай замалёўкі, а з гатовай назвы, то можа нічога і не атрымацца. Я пісаў серыю апавяданняў па гісторыі ЗША ў фармаце кнігі. І лічыў неабходным напісаць пра эканамічныя пераўтварэнні часоў Рэйгана. Прыдумаў назву "Рэйганоміка павінна быць рэйганомнай", але сіл і натхнення на напісанне апавядання пад назвай не хапіла. І тут справа была не столькі ў матывацыі і дысцыпліне: шмат часу патрабуе вычытка напісанага і апрацаванага матэрыяла, а мне трэба было самому правяраць больш за сотню ўжо напісаных старонак. У выніку з нагодаў пра часы Рэйгана ў кнізе засталася толькі зноска пра Ўтэргейцкі скандал. І назва засталася толькі ў маёй галаве :)

Яшчэ заўважаў, што бывае пачынаеш пісаць з нейкім адным настроем, а потым ён мяняецца на працягу працы і змена настрою бачна ў выніку. Так атрымалася пры напісанні "За себя и за того парня": я пачаў з цяжкага і сур'ёзнага, але памяць павяла мяне ў смешнае і пазітыўнае напрыканцы. Але ў тым выпадку атрымалася арганічна. А бывае, што пішаш пад уплывам прачытанага ў іншых аўтараў і потым уплыў цябе пакідае, і адчуваеш, што цяпер напісаў бы інакш, але ты ўжо ўсё напісаў. Так было, напрыклад, тут. Падобныя сітуацыі служаць мне напімінам, што пісаць сур'ёзныя рэчы трэба паступова і на халодную галаву.

Але гэтага нельга сказаць пра такія замалёўкі як тая, якую я зараз. Кароткія і простыя рэчы трэба запісваць хутка, пакуль яны не збеглі з галавы...

Таксама: За кадрам і За кадрам-2.

P.S. Спадзяюся, тыя, хто чытаюць гэты пост, не пакрыўдзяцца на адсутнасць ілюстрацыі. Калі я пачынаў пісаць, то не бачыў неабходнасці дадаць карцінку для прываблівання чытачоў. Потым стаў імкнуцца дадаваць іх, каб мае творы чыталі больш. А цяпер проста пішу, не шукаючы ні падзякі, ні славы. Таму дзякуй, што прачыталі гэты пост :)