Зніклыя ўстановы адукацыі. Тэма працягваецца

 Нажаль, 2020-я гг. сталі часам новай хвалі знікнення навучальных устаноў. Тэма, якую я падымаў у частцы 1, частцы 2 і частцы 3, ідзе далей. У гэты раз да тэндэнцыі паступовай ліквідацыі прыватных ВНУ дадалася хваля закрыцця прыватных школ ў 2022 годзе і ліквідацыя ліцэяў 1 і 2 г. Мінска.

Мінскі інавацыйны ўніверсітэт (МІУ) (1991-2023)

З гэтай ВНУ, адной з найстарэйшых у незалежнай Беларусі, якая існавала пад назвамі "Недзяржаўны інстытут кіравання" і "Мінскі інстытут кіравання"  у мяне звязана толькі пара ўспамінаў. Калі я ў 2007 годзе ўладкоўваўся працаваць у гімназію №25 на вуліцы Сядова, я ледзь было не ўладкаваўся на пагадзінку выкладаць англійскую ў МІУ, дзе мяне загадчыцца кафедрай па тэлефоне папярэджвала, каб я паспяшаўся да іх прыйсці. Але чамусьці я ўладкаваўся ў БНТУ і патрапіў у МІУ толькі як наведвальнік праз гады, калі трэба было забраць нейкія матэрыялы для сваёй жонкі ад яе знаёмай, якая неўзабаве звольнілася з МІУ. Тады я мала на што звяртаў увагу, але кінулася ў вочы дагледжанасць і прыгажосць студгарадка Інавацыйнага ўніверсітэта.

Цяпер звярну ўвагу на тое, што захавалася пасля гэтай ВНУ

Сайт МІУ па стане на 2022 г.

Сайт МІУ ў кэшы Гугла. 2023 г.

Паведамленне аб адсутнасці набору на навучальны год 2022/2023, што стала пачаткам завяршэння дзейнасці ВНУ

Сайт электроннай бібліятэкі ў кэшы Гугла

Успаміны і водгукі студэнтаў

Зноў дам слова былым студэнтам, якія далі свае водгукі ў 2019-2021 гг. на некалькіх платформах без маіх асабістых каментарыяў і з захаваннем агрыгінальнай мовы і арфаграфіі.

Таня С.

Очень современный университет. Хорошая материальная база. В аудиториях есть кондиционеры. Чистые коридоры и туалеты. Преподавательский состав высокого уровня. Отличная библиотека

***

Николай Кравченко

Мда...4 последних коммента, пишут обиженки, которые, узнав, что возникли трудности с аккредитацией на ПОИТ побежали в БГУ и БНТУ, но и там не смогли сдать разницу в учебных планах, не справились с учебной нагрузкой и кое-кто даже, уверен, возможно, будет проситься назад в МИУ. Поверьте, не все так плохо в универе, как это представлено в негативных отзывах. Сейчас в университете достаточно много преподавателей , которые перешли из БГУ в МИУ. Материально-техническая база на достойном уровне. Если ты учишься и есть мотивация к обучению, к тебе будет внимательное отношение преподавателей, которые помогут, пойдут Вам навстречу в тех или иных проблемах, с которыми Вам придется столкнуться при обучении. И поверьте, если Вы сами хотите получать знания, быть достойным специалистом, Вы, обучаясь в этом универе, будете обладать обширным набором знаний, умений и навыков, как будущий специалист. Уверен, что проблемы с получением аккредитации , обратите внимание, только некоторых специальностей, университет обязательно решит!!! Это все временные трудности! А студентам, которые сейчас учатся, хочу пожелать набраться сил, воли и стремления к получению новый знаний, которые, я уверен, университет дает сполна, обязательно получить диплом и найти достойную и по душе, и по деньгам работу, и построить свое будущее САМОМУ!!! А не слушать эти все негативные комментарии "бездельников"!

***

Никита М.

Учился в этой помойке на первом курсе дневного обучения по специальности ПОИТ. Примерно в ноябре 2019 года моя и ряд других специальностей лишились аккредитации. Сначала вроде руководство не переживало, мол пройдём в некст году и типо ок будет. Летом 2020 после сессии было собрание студентов, на котором был декан факультета, ректор и представитель из технологического университета.

Ректор и декан нам поныли, что вот мы молодцы это нас душат из мин. образования мы позвали представителя технологического, чтобы обговорить вашу возможность перевода. После выступил сам представитель технологического университета, в ходе выступления которого были оглашены цены за сдачу академ. разницы, цены были как при переводе в любой другой университет начинались от 1000. Многих это неустроило. После этого вышел к микрофону ректор МИУ и сказал, что цены большие и можете рассчитывать на то, что руководство МИУ попробует вам что-то подыскать в других униках.

Но через 2 дня связались со старостой, что мол, вот сами ищите, мы этим заниматься не будем.

В общем многие смирились и сами нашли для себя место в других ВУЗах и проблем вроде быть не должно, но! При попытке перевода многим ректор и проректор не хотели подписывать заявление на отчисление в связи с переводом и вынуждали писать заявление на отчисление по собственному, что для парней, с их армейской отсрочкой вовсе нежелательно. А некоторым прямо говорили: пишите по собственному - пойдёте в армию. Так, сказать, не давая особого выбора: тебе не дают перевестись, либо идёшь в армию. Мне благо повезло и мои документы отправили в течение 5 дней с момента подачи заявления и никаких проблем не было, в том числе "мы потеряли ваше заявление".

Из плюсов могу отметить хорошее поведение некоторых преподавателей и заведующую кафедрой ИТ.

Но минусов явно больше - это пофигисичное поведение других преподов, в частности препода по ЯП, который уже стар, и донести внятную инфу до вас вряд-ли сможет, всё приходилось самому гуглить, и осваивать языки программирования самостоятельно.

Ещё один минус это то, что на технической спецухе от вас требуют титанических знаний и уделения большого количества времени ИСТОРИИ БЕЛАРУСИ, ИСТОРИИ ВСЕМИРНОЙ, ИСТОРИИ ВОВ. То-есть мало того, что вы самостоятельно изучаете некоторые предметы, так ещё и много времени уходит на ИСТОРИЮ, которая мне, как и многим не нужна (жду дизлайков от петучей, которые "кококо история нужна и тд"). И кроме этого, Преподаватель истории и к тому же зав кафедрой гумманитарных дисциплин вас обязает ходить на лекции, от которых пользы просто 0. В университете нет никаких правил, которые запрещают пропускать лекции, ходить обязательно только на лабы и практические. Но препод истории пошёл дальше. Пропускаешь лекции - дополнительно отвечаешь ему СЕМИНАРНЫЙ МАТЕРИАЛ, что вовсе делает получение допуска к сдаче этого предмета практически неозможным.

***

Механофф

Бегите глупцы!

Учился на ПОИТ, поступил в 2019.

Перевелся в другой вуз на второй курс из-за лишения МИУ аккредитации.

А если более развёрнуто то:

Минусы:

1.При переводе: Почти всем на тебя наплевать, нужно бегать от кабинета к кабинету. В кабинетах которые должны тобой заниматься дают противоречивую информацию. Некомпетентность и безразличие. Точка.

2. При обучении:

Минусы:

Неструктурность преподавания, связанная то ли с проблемой аккредитации, то ли с позицией тех людей кто этим должен был заниматься.

Остальные комменты за лето 2020 года остальных учеников не дают здесь мне права повторяться. Все правда!

Но однако же были и плюсы:

Снисходительное отношение по некоторым предметам, в связи с тем что сами преподаватели, или тот отдел который должен был выкладываться инфу на сайт по поводу курсовых заданий и прочее, делали это НЕ В СРОК.

***

Георгий

МИУ сильно сдал с тех пор, как я в нём учился (до 2010 г.). Специальности многие пропали, появились псевдоспециальности. Штат порядел сильно, при том уважаемых людей убрали (или сами ушли). То, что осталось от Института не тянет ни на какой универ. Сайт ни о чём, информация старая или отсутствует. Писал письма на e-mail с вопросом об академ справке. Неделя, две... нет ответа. По ходу, ни сайт никто не обслуживает у инноваторов, ни почту электронную не читают. Да, сдулся совсем некогда отличный институт!

***

Кошечка

я закончила его в этом году. По специальности ‘современные иностранные языки". Поступить туда было легко, а вот трепали нас там... Да.. Жутко вспомнить. Но в то же время я знаю, что так там далеко не на всех специальностях. Просто мы были группой, которая проходила аккредитацию, вот нас и того... За пропуски занятий без уважительной причины некоторые принципиальные преподаватели платить заставляли. Если таковых больше 20 часов в месяц - начинались проблемы с деканатом. Преподаватели всякие попадались. И такие, про которых непонятно, как они туда попали (к чести института, таких за 5 летя насчитала 3 штуки, я

думаю, что это процент нормальный), и очень даже компетентные личности. ГОСы у нас принимала полностью инязовская комиссия, и никак не могу сказать, что это была халява. Я закончила с красным дипломом, и нервы мне там потрепали порядочно за этот диплом, но опять-таки оговорюсь - нашу группу там терзали так, потому что мы первый выпуск были. Кто захочет учиться - тот будет и в негосударственном учиться, а кто не захочет - тот и в инязе балду гонять будет.

Яшчэ адзін свайго кшталту водгук пакінуў у інтэрнеце беларускамоўны актывіст І. Случак, які спрабаваў высветліць, чаму МІУ не карыстаецца беларускай мовай у сваёй дзейнасці і справаводстве. 

Не ў апраўданне да пазіцыі рэктара МІУ да беларускай мовы, адзначу, што вывучэнне беларускай мовы з'яўляецца часткай праграмы практычна любой спецыяльнасці...

Таксама цікава, што на выбарах 2019 г. ад акругі, да якой належыць мой дом, кандыдатам вылучаўся студэнт 5 курса МІУ Аляксей Караткоў

У маіх руках пабываў вучэбны дапаможнік па культуралогіі 2003 года з МІУ. Відавочна нехта са студэнтаў набыў брашуру курса лекцый, рабіў там свае праўкі. Потым брашуру выкінулі як непатрэбае.

У брашуры многа спрэчных момантаў і памылак, але той факт, што апошнія 2 лекцыі прысвечаны беларускай тэматыцы, напісаны на беларускай мове і спасылаюцца на беларускія крыніцы, вельмі станоўча характарызуе і аўтара, і ВНУ. Некалькі год таму давялося чытаць кнігу па педагогіцы яшчэ аднаго беларускага аўтара, і там адчуваецца глыбокая праблема нашых навукоўцаў: яны проста не заўважаюць дасягненняў беларускай навукі і культуры і разглядаюць выключна сусветны, савецкі і расійскі вопыт у сваёй галіне. Файна, што Т.І. Глушакова пераадолела правінцыяльны стэрэатып успрымання нацыянальнага як нязначнага.

Зніклыя ліцэі, гімназіі і школы

У 2003 г. быў афіцыйна закрыты Беларускі гуманітарны ліцэй імя Якуба Коласа, заснаваны ў 1990 г. Пасля гэтага ўстанова дзейнічала неафіцыйна, рыхтуючы невялікую колькасць навучэнцаў. 

У будынка гэтага ліцэя (Мінск, Кірава, 21) ёсць цікавая гісторыя. У пачатку ХХ ст тут было мужчынскае яўрэйскае вучылішча, потым будынак належыў БДУ з моманту заснавання гэтай ВНУ ў 1921 г., з 1990 па 2003 гг. тут знаходзіўся "коласаўскі" ліцэй, а потым размясціўся суд Цэнтральнага раёна беларускай сталіцы... Фота з сайта ProBelarus.

З гэтым ліцэям мяне звязвае адзін успамін. У 1996-1997 гг. я хадзіў на курсы пры БДУ, і на перапынку паміж заняткамі са мной размаўляў адзін хлопец з таго ліцэя, які хадзіў на тыя ж курсы:

- Я вучыўся ў ліцэі імя Коласа. У нас там усё навучанне на беларускай было. І вось раз мы сядзім з хлопцамі на перапынку і спяваем песню пад гітару. Праходзіць міма выкладчык і дакарае "А чаму спяваеце на рускай, а не на беларускай?" і мы пасядзелі крыху і пераклалі песню на беларускую.

Ён расказаў гэта як бы між іншым. Тады гэта завалася дзіўным. Цяпер я разумею, што насамрэч перакладаць на беларускую не цяжка, калі рэгулярна карыстаешся мовай у паўсядзённым жыцці.

Ліцэі № 1 і 2 г. Мінска ў адрозненне ад ліцэя імя Коласа не быў "непаслухмяным" Міністэрству адукацыі, аднак у 2021 г. было  прынята рашэнне іх ліквідаваць, і ў 2023-2024 навучальным годзе яны дзейнічаць не будуць. Будынкі гэтых арганізацый перададуць іншым установам адукацыі. Успамінаў пра гэтыя ліцэі я практычна не маю, акрамя таго, што ў адным з іх працаваў малады чалавек, які мне між іншым зазначыў:

- Я вяртаюся на старое месца працы. Я працаваў у вядомым ліцэй, які закрываюць, а цяпер мушу вярнуцца ў школу, дзе працаваў раней.

Скрыншот сайта ліцэя № 1 г. Мінска

Скрыншот сайта ліцэя №2 г. Мінска ў кэшы Гугла

Да ўвядзення электронных картак у ліцэі  №1 карысталіся такімі білетамі ліцэіста ў якасці пропуска

Вучні ліцэя 1 жартуюць са строгіх выкладчыкаў, завуча Ананіч і дырэктара Карлоўскага. Спробы загнаць вучняў у БРСМ, навядзенне парадку перад праверкай, кантроль увахода ў будынак і калідораў падчас заняткаў сталі мемамі мясцовага значэння.

У верасні 2022 г. у адной з школ Мінска адбыўся інцыдэнт: згодна розных версій вучань прыватнай школы "Смарт Скул" стрэліў у дзяўчыну з лялечнага пісталета і пашкодзіў ёй вока ці то на тэрыторыі школы, ці то на аўтобусным прыпынку. Гэта стала нагодай маштабных праверак прыватных устаноў сярэдняй адукацыі, пасля чаго большая частка іх была закрыта.

Некаторыя лічаць, што прыватныя школы былі крыніцай вольнадумства, якое пераходзіла ў супраціў дзяржаве, але насамрэч у гэтых навучальных установах захоўваліся тыя ж элементы выхавання, што і ў дзяржаўных школах. У школе "Апельсін" пад Мінскам адзначылі дзень народнага адзінства, але на рашэнне ўпраўлення адукацыяй яе закрыць, гэта не паўплывала...

Закрылі прыватную школу "Стэмбрыдж" на Някрасава, 31 ў Мінску. Гэты ж лёс напаткаў гімназію "Інавацыя" на Пугачоўскай 10, праз некалькі месяцаў пасля таго, як я зрабіў той вуліцы (і гімназіі) фотасесію.

Такім чынам спыніў дзейнасць вялікі пласт навучальных устаноў. Частка гэтых арганізацый перастала існаваць увогуле, іншыя змянілі дзейнасць: сталі цэнтрамі дадатковай адукацыі. Некалькі прыватных школ перажылі акрэдытацыю і працягваюць працаваць ў новых рэаліях, у тым ліку "Альтэрнатыва", пра якую я пісаў тут.

Водгукі на працу дзеючых і закрытых прыватных школ не бачу сэнсу тут публікаваць, бо яны мала што гавораць аб'ектыўна. Больш у стылі "спадабалася"/"не спадабалася". Пакуль яны даступныя цікаўным у інтэрнэце.

Толькі час пакажа чаго больш у гэтых хвалях ліквідацыі і самаліквідацыі навучальных устаноў Беларусі: добрага ці благога. Аб'ектыўна, нейкія ўстановы не вытрымалі канкурэнцыі, як польскія народныя ўніверсітэты, Яўрэйскі ўніверсітэт, бо запыт на іх паслугі быў невялікі. Хтосьці працаваў як невялікі адукацыйны цэнтр пад громкай назвай і ціха знік. Нейкі пласт навучальных устаноў сышоў у падполле па прычыне разыходжанняў з дзеючай уладай. Іншыя навучальныя ўстановы, як МГЭІ, былі закрыты неўзабаве пасля смерці заснавальніка. Колькасць навучальных устаноў таксама скарачаецца і разам з колькасцю насельніцтва Беларусі і ніякі экспарт адукацыйных паслуг не можа спыніць гэту тэндэнцыю. Хочацца скончыць гэту тэму, як кавідную, і паставіць кропку, але пакуль стаўлю...

P.S. * 17 чэрвеня 2024 г. Беларускі інстытут правазнаўства "БІП-Універсітэт права і сацыяльна-інфармацыйных тэхналогій спыняе працу з 30 жніўня 2024 г.

* 24 чэрвеня 2024 г. на сайце Інстытута прадпрымальніцкай дзейнасці з'явілася паведамленне, што заснавальнік і кіраўніцтва Інстытута прынялі рашэнне аб яго ліквідацыі і пераводзе студэнтаў у іншыя ВНУ. Пра гэту ВНУ і сваю працу там я пісаў асобны пост.

* 25 чэрвеня 2024 г. кіраўніцтва Інстытута парламентарызма і прадпрымальніцтва аб'явіла, што не будзе набіраць першакурснікаў у верасні 2024 г., але давучыць тых, хто ўжо там вучыцца.